Վասն
Աբբայ
Ջրհորին։
Իջանելով
ստոր
՚ի
լեռնէն
առ
յատակձորոյն,
ուր
կայ
ջրհոր
մի
խորագոյն։
Զհեղինակ
այսմջրհորիս
ո՛չ
կկարացի
գտանել.
բայց
թուի
ինձ
որառաջին
նահապետքն
որ
իւրաքանչիւր
ոք
փորէր
ջրհորսորպէս
գրէ
Աստուածաշունչ
գիրն,
եւ
անուամբ
ուրուքկոչէին։
Լինի
թէ
եւ
մնացեալ
մինչեւ
՚ի
ժամանակսգերութեան
Բաբիլացւոց.
յորում
քահանայքն
առին
՚իսեղանոյ
անտի
զհուրն
՚ի
ծածուկ
եւ
տարան
թաքուցին՚ի
խորս
կողմանց
անջուր
ջրհորոյն
որպէս
գրիյԵրկրորդ
Մակաբայեցիսն։
Եւ
զկնի
Հ
ամաց
առաքեացՆեէմի
որոնել
զհուրն.
եւ
եկեալ
թոռունք
քահանայից,
ասեն՝
Հուր
ինչ
մեք
ո՛չ
գտաք.
բայց
գտաք
մեք
անդջուր
դանդաղամած։
Եւ
իբրեւ
եղեւ
ժամ
պատարագացնողջակիզաց,
հրամայեաց
քահանայապետն
նեէմի
ցանելզջուրն
՚ի
վերայ
փայտից.
եւ
աղօթեցին.
եւ
իսկոյնբորբոքեցաւ
բոց
հրոյն
՚ի
վերայ
փայտից
եւողջակիզաց
եւ
մաշեաց
զնոսա։
Վասն
այնորիկ
ոմանքջրհոր
Նեէմի
կոչեն.
եւ
մեք
Աբբայ
Հոր
ասեմք,
այսինքն
Մեծ
Հոր։
Եւ
ամ
յամէ
՚ի
ժամանակս
ձմռանյատակէ
հորոյն
դիմէ
ջուրն
զառ
՚ի
վեր,
եւ
՚իբերանոյն
իբր
զմեծ
գետ
հոսի
՚ի
ձորն,
եւ
գնայ
խառնի՚ի
մեռած
ծովն։
Եւ
այս
է
նշան
առատութեան
սրբոյքաղաքիս
Երուսաղէմի.
եւ
այն
տարին
որում
ո՛չ
ելանէջուրն,
գուշա՛կ
է
նուազութեան
ամենայն
իրաց.
իբրեւզգետն
Նեղոս
որ
՚ի
յԵգիպտոս։
