Գիրք Պատմութեան Սրբոյ եւ մեծի Քաղաքիս Աստուծոյ Երուսաղէմիս, եւ Սրբոց Տնօրինականաց Տեղեաց Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի

Վասն Լերինն Կարմեղոսի։

Աքեայու հանդէպ Կարմեղոս լեառնս. աստժողովեաց մարգարէն Եղիա զմարգարէսն Բահաղու։ Եւառին նոքա զուարակս եւ կարդային զանունն Բահաղույայգուէ մինչեւ ցհասարակ օրն. եւ ասէին՝ Լո՛ւր մեզԲահաղ լո՛ւր մեզ. եւ ո՛չ գոյր բարբառ եւ ո՛չունկնդրութիւն։ Ապա խօսեցաւ Եղիա Թեսբացի ընդմարգարէսն գարշելեաց եւ այպանեաց զնոսա եւ ասէ՝Մեծաձա՛յն կարդացէք թերեւս ՚ի քուն իցէ եւյառնիցէ։ Եւ յետոյ հրամայեաց նոցա ՚ի բաց կալ։ Եւեղեւ ՚ի ժամ մատուցանելոյ Եղիայի զպատարագն, անկաւհուր յերկնից եւ եկեր զողջակէզն։ Եւ ժողովուրդքնիբրեւ տեսին՝ ասէին, ՝ Արդարեւ Տէր նա է Աստուած, Տէր նա է Աստուած։ Աստ գոյ վանք մի Ֆռանկաց զորկոչեն Կարմելիթանիք։ Եւ ՚ի ներքոյ սորին ՚իհեղեղատին Կիսոնի, սպան մարգարէն Եղիա զԲահաղուամօթոյ մարգարէսն։

Սորա ձախակողմն՝ է Ծուր եւ Ծայթայ. որ էՍուր եւ Սայտայ։ Մինչեւ ցայս վայր շուրջ եկն ՅիսուսՓրկիչն մեր։ Իսկ Պէրութ կոչեցեալ երկիրն, անդեսպան սուրբն Գէորգէոս մեծ մարտիրոսն զվիշապն որ՚ի ջրէն ելանէր յամենայն օր. եւ մի մի մարդմատուցանէին նմա կերակուր։ Ուստի ՚ի գալ կարգիտանն Պէրութի պարօնին որ զդուստրն իւրմատուցանելոց էր վիշապին եւ էր տարակուսեալ։ Եւերեւեալ նմա սուրբն Գէորգէոս՝ ասաց, ՝ Եթէ հաւատաս՚ի Քրիստոս՝ փրկիս։ եւ նա հաւատաց։ Եւ իսկոյնսուրբն Գէորգէոս եհար տիգաւ զգլուխ վիշապին եւսատակեաց զնա։ Եւ ամենայն քաղաքն հաւատացին ՚իՔրիստոս ՚ի ձեռն սրբոյն Գէորգայ բազմերջանիկ եւմեծ մարտիրոսին. որոյ յիշատակն օրհնութեամբեղիցի։ Մերձ Սայտայու է լեառն Լիբանան, ուրՍողոմոն գովէ եւ համանմանէ՛ Սուրբ Կուսին. որՏուրզի Տաղի կոչեն այլազգիքն։ Եւ գոն բազումվանորայք եւ եկեղեցիք ազգին Մարունաց։