Դաւթար (1778-1800)

Յորմէ ժամանեսցէ թուղթ սիրոյ` ողջունի եւ օրհնութեան, հանդերձ մեծազօր շնորհիւ Միածնաէջ սրբոյ տեղւոյս, ի վերայ բարեպաշտ սիրելեացդ մերոց եւ հարազատ որդւոցդ սրբոյ Աթոռոյս` Քրիստոսասիրաց եւ նովիմբ զօրացելոց` ազնուազարմից եւ խոհականաց, Ազնիւ պ. Մարգարիդ եւ ազնիւ պ. Փիլիպպոսիդ: Եւ ամենեցուն որք ձեր են, ի Տէր խնդալ: (Շնորհք).

Եւ ընդ օրհնութեանս Աստուածայնոյն` գիտասջիք իսկապէս սիրելիք մեր. զի ի քանիս ամս գոլով մեր յանհնարին նեղութիւնս եւ ի բազմապատիկ վնասս հանդերձ ամենայն երկրաւս եւ ազգաւ մերով` ի յարուցման մարդադէմ գազանին ներքինւոյ, չկարացաք թուղթ գրել առ սիրելութիւն ձեր, դուք օրհնեալքդ եւս որք Աստուծով յապահովութեան կայք, իբրու ի մոռացման եդեալ զմեզ չգրիցիք զգիր ինչ առ ի սփոփանս թախծեալ սրտի մերում: Բայց մեք անմոռաց ունելով զհաւատարիմ որդիսդ սրբոյ գահիս` բազմիցս յիշատակեմք օրհնաբանութեամբ, որք եւ ի Տեառնէ Աստուծոյ լիջիք յիշեալք եւ օրհնեալք հանդերձ ամենայն ձերայնովքն: Իսկ ի դառնաղէտ տագնապակրութիւնսն մեր, մինչ յայդմ կողմանէ ակնունէաք ստանալ զմխիթարութիւն ինչ, հակառակ յուսոյն մերոյ զբօթ մահուան երջանկափառ Մեծի Կայսերուհւոյն լուեալ` տրտմեցաք եւ ցաւեցաք հոգւով չափ: Այլ հետեւաբար լսելով եւ գերարժանապէս գահակալութիւն Աստուածակացոյց ինքնակալ Մեծի Կայսեր Պաւլ Պետրովիչի մխիթարեցաք եւ ուրախացեալք փառս ետուք: Այնուհետեւ յառաւել եւս ամրարտաւանիլ եւ ի կատաղիլ աշխարհաւեր բռնաւորին, առաւելաւ եւ մեր ցաւն եւ տարակուսութիւնն եւ գրեթէ ի վերջինն վարեցաք վարանումն: Բայց ողորմութիւն բարերարին կանխաւ ժամանեալ ի վերայ արարածոց իւրոց, չարամահ սատակեցաւ աշխարհաւեր անօրէնն եւ բարձաւ չարն ի միջոյ, յորոյ ի չարաչար խորհրդոցն զերծան մնացորդքն ազգիս մերոյ, եւ մեր յետ անհուն վնասուց եւ վշտաց պահեցեալ եղաք սուրբ Աթոռովս ի յետին վտանգից: Ապա սիրելին մեր Յովսէփ արքեպիսկոպոսն որ եկեալ էր մինչեւ ցԹիֆլիզ, եւ դարձ առնէր անտի յայդկոյս` գրեալ էր մեզ որ դիմելոց է ի կայսերական դուռն: Եւ մեք կարեւոր գիտացեալ ահա զշնորհաւորութեան եւ աղերսանաց թուղթ գրեցաք առ նորին կայսերական Մեծութիւնն, եւ առաքեցաք ի ձեռն Յովսէփ արքեպիսկոպոսին` բերել ընդ ինքեան եւ մատուցանել ի սպաս կայսերական հանդիսավեհութեան: Վայելուչ համարեցաք զայս սիրոյ եւ օրհնութեան թուղթ եւս առ ազնիւ սիրելիսդ մեր գրելն ի յազդումն զկրից մերոց, եւ ի հայցումն ողջունի ձերոյ, եւ ի յարծարծումն սիրոյ: Որով եւ խնդրեմք, զի զսիրելին մեր Յովսէփ վսեմամիտ արքեպիսկոպոսն որպէս յառաջին նուագսն ընկալեալ էիք, նոյնպէս եւ ի այժմոյս գալն մեծաւ սիրով եւ յարգանօք ընկալջիք, եւ զոր ինչ հոգալիս ունի յայդր եթէ ի կողմանէ մեր եւ իւրն, եւ եթէ ի կողմանէ օրհնեալ մերազնեայց` եւ թէ մանաւանդ յաղագս ի Դարբանդու նոր եկեալ ժողովրդեանն, բարեպաշտաբար ձեռնտու եւ օգնական լիջիք որչափ եւ կարողութիւն ձեր զօրէ, ոյր սակս ունիք ստանալ զմեծ վարձս յԱստուծոյ. եւ կացուցանելոց էք զմեզ շնորհակալս եւ օրհնաբանս մեզ: Եւ սիրանիշ գրով ձերով կամեսջիք ըստ օրինի Ճշմարիտ բարեկամութեան ցաւակցիլ մեզ եւ մխիթարել ի վերայ բազմաժամանակեայ նեղութեանցն եւ վնասուցն մերոց: Եւ զայլ երկարապէսն անցից մերոց եւ կողմանցս, եւ ներկայապէս կացութեան մերոյ ի Յովսէփ գերզգօն արքեպիսկոպոսէս կարէք իմանալ: Ո'ղջ լերուք ի Տէր:

Գրեցաւ յամի Տեառն 1797, եւ ի յուլիսի ամսոյ... ի սուրբ Աթոռս Էջմիածին: