Իմ
հարազատագոյն
բարեկամք:
Ուրախապատում
թուղթ
ձեր`
ամսոյս
24
ին
ընկալեալ
մխիթարեցայ
ըստ
հոգւոյ
եւ
ըստ
մարմնոյ,
որ
արդարութիւնն
Աստուծոյ,
ընկալեալ
է
զիւրն
զանաղօտ
պայծառութիւն,
բայց
մինչ
չէր
լիովին
հաւաստի
բանքն
եւ
ունէր
տակաւին
թէյութիւն,
վասնորոյ
թողի
դարձեալ
զյոյսն
իմ
առ
արդարադատն
Աստուած,
որ
լիովին
մխիթարեսցէ
զցաւագնեալ
սիրտս
մեր:
Բայց`
նախ
քան
զժամանել
զձերդ
գրոյ,
պրն.
Մանուէլն
զգացեալ
էր
եւ
էր
սիրտ
նորա
ի
տաքնապի
եւ
մինչ
նա
չյայտնեաց
մեզ
ինչ,
վասնորոյ
եւ
մեք
լռութեամբ
անցաք,
բայց
ծանուցաք
մերոց
մտերմաց,
այլաբանական
ոջիւ,
որպէս
թէ
այսպէս
պատմեն
եկողք
եւ
այլն:
Ես
անփոփոխ
հանգստութեամբ
կամ
ի
տեղոջ
իմում,
նմանապէս
թշնամիքս
ի
տագնապի.
այս
միջոցիս
տրտմութիւն
մի
դիպեցաւ
ինձ
որ
եւ
դուք
զգալոց
էք,
որ
ի
ծանր
ցաւոց
վաղջանեալ
է
սիրելի
բարեկամն
մեր,
զկուպեռնաթոռն
Կովկասու
պրն.
Յովհաննէս
Կասպարովն,
որ
խնամատարն
էր
մերոց
մտերմաց.
որով
ուրա'խ
են
թշնամիք
մեր.
եւ
հայհոյեն,
որոյ
զհոգին
տէր
լուսաւորեսցէ:
Խնդրեմ
ընդ
շալացն
եւ
զտէրողորմեայսն
առաքել,
որ
հարկաւոր
է
ինձ:
Ամենայն
բարերար
իշխանաց
խոնարհ
զողջոյնս
նւիրեմ
մանաւանդ
սրբազան
պատրիարգին,
եւ
Աբրահամ
արհոյն
եւ
սրբազան
պատրիարգի
վէքիլ
վարդապետ
եղբորս
-
եւ
ամենայն
հարցանողաց
եւ
աղայ
Անդրիաս
Մինասեանին,
եւ
պրն.
փեսայ
Անտոնին
եւ
քոյր
Գայանէին
եւ
զծերունի
մայրս
իմայնովք
զձեզ
սիրով
ողջունեն:
Եւ
այլն
մնամ
վասն
ձեր
աղօթարար`
Գրիգոր
արքեպիսկոպոս
1804
նոյեմ.
30.
ի
Գրիգորիպոլ.
