ՍՊԱՍՈՒՄ
Դըրանս
առջեւ
կը
ծըփայ
Ծովն
աստղերով
ցոլցոլուն…
Սիւներուն
տակ
մարմարեայ
Կը
սպասեմ
իր
դառնալուն:
Առագաստն
իր
չեկաւ
դեռ՝
Ըլլալու
գէթ
ինձ
պատան.
Արցունքներս
են
–
ոչ
աստղեր
–
Պըճներ
ծովու
իր
ճամբան:
Ալիքներ
մեղմ
կ'աղօթեն,
Եւ
կ'օծէ
լոյս
մը
սիւներ.
Եկա՞ւ.
ոչ.
իմ
գաւիթէն
Լուսինն
իր
տեղ
կ'ելլէ
վեր: