Այլ բանաստեղծութիւններ

ԱՐՔԱՅԻՑ ԱՐՔԱՆ

Հողակոյտն էր աւերակ
Արքաներու արքային,
Որուն ոսկի գահին տակ
Արքաները կու լային:

Ան պատերազմ միշտ ըրաւ՝
Որ սուրն երբեք չպաղի.
Հողն արիւնի էր ծարաւ,
Ինքը ծարաւ էր հողի:

Գերեզմանէն ծըռած վար՝
Ըսի. – «Աշխարհք թող գիտնայ
Որ բանաստեղծ մ'ընկերվար
Անգութ արքան կը գըթայ…

Ըսէ, ի՞նչ բան դուն կ'ուզես.
Շիրիմ կանգնե՞մ քու վըրայ»:
Ըսաւ Յիսուս մ'իր մահէն վե՜րջ փըրկարար: