ԼՈԳԱՆՔԷՆ
ՎԵՐՋ
Լոգանքէն
վերջ՝
հետդ
առանձին՝
Քալենք,
քալենք
ծովափին
վրայ.
Հուրերուն
տակ
արեգակին
Մինչեւ
որ
թաց
հերքըդ
չորնայ:
Նուրբ
աւազին
ծոցը
ջերմիկ
Թաղուին
ոտքերըդ
հոլանի՝
Զոր
հեւիհեւ
մէն
մի
ալիք
Գայ
համբուրել,
ու
չըհասնի
Հուսկ
արբենայ
ծովով,
երկա՜ր,
Բերանըս
ծով
աչքերուդ
վրայ.
Արեւուն
տակ,
ուսերդ
ի
վար,
Մինչեւ
որ
թաց
հերքըդ
չորնայ: