83.
Իսկ
երանելի
զուգականին
զայս
լուեալ,
զսուրբ
վարդապետէ
զՄաշտոցէ
ասեմ,
բազում
անձկայրեաց
տրտմութեամբ
եւ
արտասուակաթ
ողբովք
եւ
ծանրաթախիծ
հոգովք
պաշարեալ
դնէր։
Զի
թէ
առաքեալն
ոչ
գտեալ
առ
ժամայն
զընդելակիցն
զՏիմոթէոս
անհանգիստ
զհոգւոյն
ասէ,
ո՞րչափ
եւս
առաւել
զմիանգամայն
զհրաժարելոցն՝
սաստիկ
կիրս
մնացելոցն
է
համարեալ։
Բայց
թէպէտ
եւ
միայնաւորութեանն
տրտմութիւն
չթողոյր
զուարթանալ,
սակայն
զաւետարանական
զընթացսն
եւ
զվերակացութիւնն
եկեղեցւոյ
սրբոյ,
շնորհաւքն
Աստուծոյ,
առանց
պակասութեան
տանէր։
Եւ
առաւել
փութայր
գուն
եդեալ
զամենեսեան
յորդորելով
առ
ի
բարեացն
քաջութիւն։
84.
Եւ
զցայգ
եւ
զցերեկ
պահաւք
եւ
աղաւթիւք
եւ
ուժգին
խնդրուածովք
եւ
բարձրագոյն
բարբառովք,
աստուածադիր
պատուիրանացն
հրամանս
յուշ
առնելով
զգուշացուցանէր
ամենայն
մարդոյ.
մինչեւ
բազմաց
խստագոյն
եւ
դժուարագոյն
համարեալ
զծանրաբեռն
վարուցն
կրթութիւնս։
Մանաւանդ
որ
զմտաւ
իսկ
ածէր
ըստ
ծերունական
հասակին
զաւր
վախճանին։
«Չտայր
քուն
աչաց
եւ
ոչ
նիրհ
արտեւանաց
մինչեւ
ի
հասանել
ի
հանգիստ
Տեառնե։
