Բանաստեղծութիւններ

Պուրղազ, դու հիմանց քանդիս,
Քո շինուածքդ ամէն կործանի,
Աւեր ւ անտերունչ մնաս.
Դու նման Սոդոմ քաղաքի:

Ջուրդ դառնահամ եւ գարշ
Համեմատ ծովու է լեղի,
Չունիս բարութեան նշան
Յամենայն իրաց ամայի:

Բնակիչ քո չար եւ դժնեայ
Նմանին որդւոցն Քամի.
Հիւրնկալութիւն չունին,
Զինչ Սոդոմն, որ նոր ասացի:

Կէս մի սովամահ լինին,
Կէս մի գայ գրողն ու տանի.
Եւ այլքն երերուն մնան
Դողդոջեալ նման Կայէնի:

Ցաւօք տագնապին յաւետ,
Տենդոտին վշտոք ջերմայնի,
Չիք եւ չքաւոր դառնան,
Որ չունին սէր ընդ օտարի:

Այգիքն ի խոպան դառնան,
Փուշ բուսցի փոխան խաղողի,
Ողկոյզ դառնութեան ծնցին`
Զինչ գրեաց Մովսէս ի գրի:

Քանզի անողորմ են խիստ,
Ճռաքաղ առնեն զայգի.
Ոչ թռչնոց բաժին թողուն,
Ոչ ողկոյզ մի տան օտարի:

Ի մէջ Ադամայ որդւոց
Չէ տեսեալ սոցա նմանի.
Անգութ եւ օտարատեաց,
Դժնադէմ եւ խիստ գարշելի:

Զջուրն ի հորոյ ըմպէն,
Օտարին չի տան կաթիլ մի.
Միթէ ակն արիւն բղխէ
Եգիպտեայ գետոյն նմանի:

Մարտիրոս հերիք արա,
Մի չափեր չար փոխան չարի.
Օրհնեա զանիծիչն քո,
Աշակերտեա դու Յիսուսի: