Գիրք Դատաստանի, Ա խմբ.

Եղիցին յայտնի եւ եպիսկոպոսին իրք, եթէ առանձին ինչ ունի, եւ եկեղեցւոյն յայտնի լիցի, զի իշխանութիւն կալցի իւրոցն, վախճանեալ եպիսկոպոսն, որոց կամի, թողուլ, եւ մի՛ պատճառանաւք եկեղեցական իրաց անկանել յիւրմէն եպիսկոպոսին, թերեւս կին եւ մանկունս ստացեալ ունիցի, կամ ազգական կամ ծառայս։ Զի իրաւացի է Աստուծոյ եւ մարդկան, զի մի՛ եկեղեցւոյն վնաս ինչ կրել անգիտութեամբ եպիսկոպոսին իրաց, եւ մի՛ զեպիսկոպոսն եւ զազգականսն իւր պատճառանաւք եկեղեցւոյն յամենայնէ զերծանել, եւ կամ յիրս ինչ անկանել նորա ազգականացն եւ մահու նորա լինել պատճառք հայհոյութեան։

Ահաւանիկ յանդիմանին բամբասողքն զեկեղեցի, եթէ դատաստան ոչ ունի, զի այս իրաւունք դատաստանաց նոցունց իսկ է առաքելոցն. զի եւ զդատաւորս հրամայեն դատել զանիրաւս, եւ զեպիսկոպոսաց եւ զեկեղեցւոյ զընչից ցուցին զիրաւունս։ Յորոց յայտ է, զի ոչ միայն աւանդութեամբ վարէին դատաստանաւ, այլ եւ չափաւոր գրեցելովքն՝ իբր պատկերաւ զբաւանդակն ուսեալք վարէին։ Ըստ այդմ եւ մեզ յոյժ ի դէպ է վարիլ եւ մի՛ այլազգ ինչ։