Գիրք Դատաստանի, Ա խմբ.

Իսկ եթէ ելանիցէ հուր եւ գտանիցէ փուշ եւ ընդ նմին այրիցէ զկալ, կամ զաւրան, կամ զանդ, տուժելով տուժեսցի՝ որոյ զհուրն հանեալ իցէ։

Եւ զայս դատաստան ըստ քննութեան հրամայէ սուրբ Աւրէնքն դատել, թէ ո՞ւր արդեաւք հանեալ հուրն եղեւ՝ մե՞րձ թէ հեռի, յանտա՞ռս թէ յանդի, եւ յումէ՞՝ ի բարեկամէ՞ թէ ի թշնամւոյ, պատահմա՞մբ թէ կամաւ, մանո՞ւկ թէ ծեր, եւ այլ այսպիսի, զի զայդ յայտ առնէ տուժելով տուժիլն։ Եւ մեզ այսոցիկ հետեւելի է։ Զի թէ կամաւ իցէ, կրկին տուժիցի։ Ապա թէ մերձ ի կալ կամ յաւրան հանիցէ ոք հուր եւ ոչ զգուշացեալ շիջուսցէ, զբաւանդակն տուժիցի, իսկ թէ ի հեռաստանէ յանդէ գայցէ՝ զկէսն նորուն եւ որ ինչ այսոցիկ հետեւին։ Նմանապէս եթէ յանասնոց այրիցի եւ կամ ի մարդկանէ, տուն եւ թէ այլ ինչ ի շինուածոյ, եւ կամ հանդերձ եւ որ ինչ նման սոցին, այնոքիւք եւ զայս դատեսցեն։