Գիրք Դատաստանի, Ա խմբ.

Իսկ եթէ խաբիցէ ոք զկոյս խաւսեցեալ եւ ննջիցէ ընդ նմա, վարձանաւք վարձեսցէ զնա իւր կնութեան։ Եթէ ոչ առնու յանձն հայրն տալ զնա նմա կնութեան, տուժիցի արծաթ հաւր նորա, որպէս իցեն վարձանք կուսից։

Գիտելի է եւ զայս դատաստան, զի խաբել եւ հաւանել ոչ մեռանին, թէպէտ եւ խաւսեալ, որպէս զայն, որ բռնաբարիցէ զխաւսեալ, այլ հրամայէ վարձանաւք վարձել, զի ոչ հաւանութեամբ եւ խաւսիւք ծնողացն վարձելիք, այլ տուրք կամաւք, եւ զոչ հաւանիլ հաւրն՝ վարձիլ, որպէս աւրէն է կուսից հաւր հայցել. եւ այս է տուժիլն։ Իսկ ըստ կանոնի զնոյն հրամայէ առնուլ կին, ընդ որ հաճեցաւն։ Ապա թէ ոչ հայր եւ կամ մայր աղջկանն, եւ կամ նոյն կամեսցի, ըստ վարձանին, զոր սովոր են առնուլ ծնաւղք կուսից, տուժիցի։ Ապա թէ երիտասարդն եւ կամ իւրքն ոչ կամին առնուլ, կրկին լիցի տոյժն։ Եւ տոյժն՝ ծնողացն եւ ոչ տերանցն՝ ըստ իրաւանց։