Գիրք Դատաստանի, Ա խմբ.

Եւ թէ դիպեսցիս բունոց հաւուց առաջի քո ի ճանապարհի, եթէ՛ ի ծառ եւ եթէ՛ ի գետնի, ձագուց կամ ձուոց, եւ մայրն ջեռեալ նստիցի ի վերայ ձուոցն կամ ձագուցն, մի՛ առնուցուս զմայրն հանդերձ որդւովքն, արձակելով արձակեսցես զմայրն եւ զորդիսն առցես քեզ, զի բարի լինիցի քեզ եւ բազմաւրեայ լինիցիս ի վերայ երկրի։

Եւ արդ, մի՛ ոք պարսաւանս մեզ դիցէ յայսոսիկ, եթէ զի աւրինադրութիւն է, զի՞արդ լիցի յիրս դատաստանի, նմանապէս եւ՝ նմանք սոցին։ Գիտելի է, զի ամենայն աւրինադրութիւն լուծեալ եւ զղջացեալ ոչ կարաւտի դատաստանի, իսկ անհնազանդիցն դատաստանի պէտք են։ Եւ զայս Տէր յայտ արար, ասելով. ի ճանապարհի զղջացեալ՝ տո՛ւր զհաշիւն ոսոխի, զի մի՛ ի դատաստան անկցիս։ Եւ զի այս աւրինադրութիւն է եւ արդարութեան կատարումն։ Իսկ լուծեալ եւ զղջացեալ՝ ի ձեռն վարդապետաց վերստին ուղղութիւն, այլ անզղջից՝ դատաստանաց իրաւունք։ Փոքրագոյն աւրինադրութեամբս տեսցես այժմ եւ զմեծամեծսն սովաւ չափեալս։ Եւ զի յայտ արասցէ զհաւս վասն մեր եղեալ, զոր հրամայէ թողուլ զմայրն աճելոյ պատճառաւ եւ մեզ ի պէտս զձագս եւ զձուսն առնուլ։ Եւ սոքաւք վարձս խոստանայ՝ ցուցանելով, թէ որքան պսակին կատարողք մեծամեծաց պատուիրանացն, այլ զղջացեալքն ուղղին, եւ անզեղջքն յայսմ՝ դատին։ Եւ իրաւացի կարծեմ զոյգ ամաց կենաց թռչնոցն իմանալով ձագուցն խափանման՝ զտուգանսն լինել ի դատաւորաց։