Գիրք Դատաստանի, Ա խմբ.

Որք յուխտի անդ իցեն՝ երիցունք կամ սարկաւագունք կամ այլ ոք ի պաշտաւնէիցն, եւ հեռի իցեն ի մսոյ, եւ միտք իւրեանց յաւժարիցեն ի ճաշակել, համարձակ կերիցեն եւ մի՛ գաղտաբար, ապա թէ կամեսցին՝ պահեսցեն. ընդունին կանոնք զերկոսին։ Ապա թէ ոք պիղծ համարեսցի կամ զբանջար եւ զհաց, որ մսոտ իցէ, ոչ ընդունին զնա կարգ եկեղեցւոյ։

Ուխտական՝ յայտ է, զի զամուսնացեալս եւ զկուսանս եւ որք միանգամ յեկեղեցի են՝ անուանէ։ Ապա ուրեմն վայրապար է ազգացն Յունաց եւ մեր զմիմեանս բամբասելն, զի զերկոսին, ասէ, ընդունիլ կանոնաց։ Արդ, բարիոք չուտելն, քան ուտելն է, թէպէտ եւ ոչ բամբասի, որպէս ի մեզ գտանին բազում պահողք. այլ արտաքոյ դատաստանի է զմիմեանս դատելն։