Գիրք Դատաստանի, Ա խմբ.

Վասն ընչից, որ անուանեալ կոչի եկեղեցւոյ, զինչ եւ իցէ՝ եթէ՛ գեւղ եւ եթէ՛ այլ ինչ, մինչչեւ եպիսկոպոսին լեալ էր ի տեղւոջն, եւ երիցունքն վաճառեցին, իշխան լիցի անդրէն ի նոյն պահանջել. բայց եպիսկոպոսն կշռեսցէ զիրաւն եւ զարժանն, եթէ մարթ է առնուլ զգինն կամ դարձուցանել։

Կանոնականս հրաման անվաճառելի լինել զեկեղեցւոյսն կամի եւ իշխան՝ զեպիսկոպոսն եւ ոչ զքահանայսն. եթէ առնուլ կամ դարձուցանել՝ եպիսկոպոսն տեսցէ։ Այսպիսի է. զի թէ որ գնեացն ամաւք գնոյն չափ կերեալ իցէ՝ զգինն ոչ դարձուցանել, ապա թէ չիցէ ինչ շահեալ՝ դարձուցանել։ Ըստ այդմ աւրինակի զկշռելն ասէ։ Ի դէպ է եւ զայս գիտել, զի այլազգ ոչ վաճառի եկեղեցւոյքն, բայց եթէ վաճառեսցէ զանպատշաճսն եւ այլ անկաւոր գնեսցէ նովին գնովն։ Եւ այդ ընդունելի դատաստան է յեկեղեցիս։