Գիրք Դատաստանի, Ա խմբ.

Որ յիւրաքանչիւր իշխանութեան եպիսկոպոսք իցեն, իմասցին, զի մայրաքաղաքաց եպիսկոպոսն թիկունք է նոցա եւ հոգաբարձու, եւ ամենայն ոք, զինչ եւ պատասխանի կամի առնել, առ նա ընթանայ՝ եթէ մուրհակ արքունի եւ իշխանաց վասն իրաց եկեղեցւոյ եւ կարգաց հասարակաց։ Վասն այսորիկ կամ եղեւ, եթէ պատուով յառաջ իցէ, եւ առանց նորա մի՛ իշխեսցէ գործել ինչ, ըստ նախնեացն սովորութեան հարցն մերոց, որ կարգեալ են կանոնք, բայց միայն զայս իշխեսցէ գործել յիւրում իշխանութեանն՝ թէ՛ գեւղք, թէ՛ գաւառք, թէ՛ աւծումն քահանայութեան եւ կամ զինչ վարք իցեն իւրոյ գաւառին եւ իշխանութեանն, այլ այլոյ ամենեւին մի՛ իշխեսցէ գործել ինչ եւ ձեռնամուխ լինել արտաքոյ, քան զկամս մայրաքաղաքի եպիսկոպոսին։ Եւ ո՛չ նմին կաթողիկոսին իսկ առանց հաւասարութեան այլոց եպիսկոպոսաց գործել ինչ։

Յայտնի է այս դատաստան հոգեւոր եւ բնաւին այժմ լուծեալ։ Մի՛ ընդ մեզ զայրասցին յեպիսկոպոսաց եւ յեպիսկոպոսապետաց, զի ոչ խնդրեն նոքա զարժանիսն ձեռնադրել, այլ կան մնան, զի զանձն ուրուք շարժեսցէ ախտ, եւ նոքա՝ զայլ ախտաւորս գաւառին, եւ ընծայական թղթիւք ի դիմաց վկայելոցն երթեալք։ Թէպէտ եւ յայտնի է հայրապետաց, զի ո՞ ոք ի լաւացն յանձնէ յայդոսիկ համարձակեաց, կամաւք պատրին։ Եւ այդ պատճառ հակառակութեան նոցա ընդդէմ հայրապետաց, զի ո՛չ ի Տեառնէ կոչեցան եւ ո՛չ հաւասարութեամբ եպիսկոպոսաց ձեռնադրեցան։