Գիրք Դատաստանի, Ա խմբ.

Մի՛ ոք ուրեք յեպիսկոպոսաց իշխեսցէ եւ համարձակեսցի յայլմէ իշխանութենէ յայլ մտանել եւ ձեռնադրութիւն առնել յեկեղեցիս եւ մերձեցուցանել զոք յաշտիճան. եւ ո՛չ բազմութեամբ մտանել յայլ իշխանութիւն, բայց եթէ համարձակելով եւ թուղթս տալով՝ որ մայրաքաղաքացն է եւ որ ընդ նմա եպիսկոպոսք են՝ մուտ տացեն նմա։ Ապա թէ ոչ ուրուք կոչեցեալ՝ դիմեսցէ ստահակութեամբ ձեռնադրութիւնս առնել ումեք եւ հաստատութիւն իրաց եկեղեցւոյ, որ ոչ բնաւ անկ իցէ նմա, անհաստատ լիցի, որ ի նմանէ արարեալ գտանիցի, եւ նա պարտաւոր լիցի ստահակութեան իւրում եւ յանմիտ ձեռնադրութեանն զարժան դատաստանն ընկալցի՝ առ ետեղ մերժեսցի ի սուրբ ժողովոյն։

Ի բազում կանոնս եւ գրեթէ յամենայնս այս եդաւ, զի չար է եւ անկարգութեան պատճառ։ Անհաստատ լիցի՝ այսպէս է. զի թէ ի նմանէ ձեռնադրեալն արժանաւոր իցէ, զղջացեալ՝ հաստատեսցի աւրհնութեամբ պատշաճիւ յիւրմէ եպիսկոպոսէն, նմանապէս եւ՝ այլ ինչ կարգեալքն. եւ ինքն եւս հաստատեսցի, ցուցանելով զարժանին ապաշաւանս, ապա թէ ոչ՝ մերժեալ լիցի միշտ։