Գիրք Դատաստանի, Ա խմբ.

Աստուածային աւրինադրութիւնն եւ կանոնական հրամանն զնկարեալ սաղմնն ի դատաստանս դնէ արեան, եւ այն, զի առաջի կայր ծնունդն յանվնաս լինելն։ Բայց զժառանգ լինելն, թէպէտ աշակերտեալքն Մահմետի սնոտի իմաստասիրելով զտեսանել աստեղաց ասեն մանկանն, այլ մեզ հաւատարիմ Տեառն լիցի ասելն՝ ոչ յիշէ զնեղութիւն վասն խնդութեանն, զի ծնաւ մարդ յաշխարհ, եւ դարձեալ՝ ծնեալն ի մարմնոյ մարմին է։ Եւ մարմին ծնեալ ի մարմնոյ ժառանգ եղիցի, որպէս յԱստուծոյ ծնեալքն՝ Աստուծոյ։

Ապա թէ յղի կին պատահի ի մեռանիլ առն, ակն կալցեն դատաւորք ծննդեանն եւ այնպէս զժառանգութիւնն հաստատիցեն ի ծնանիլն։ Եւ եթէ ի նմին աւուր, յորում ծնաւ, մեռանիցի՝ մանուկն ժառանգ է. ի մանկանէն այլք ժառանգիցեն եւ ոչ ի հաւրէն։

Եւ եթէ մայր մանկանն մեռանիցի, թէ ի ծնունդս, թէ զկնի ծննդեանն, թէ եւ ի նմին աւուր մեռանիցի, մանուկն ժառանգ է մաւրն, եւ ի մանկանէն հայրն ժառանգէ։

Ըստ ասացելոցդ ուստերք եւ դստերք ժառանգ լիցին, ապա թէ չիցեն՝ ում եւ կամի ժառանգեցուսցէ՝ ազգատոհմի, թէ ծառայի, թէ սիրելւոյ, զի ինքնիշխան է զայդոսիկ ժառանգ առնել։

Այլ զկնի մահու, թէ ինքն ոչ հաստատեաց, մերձաւորքն ի տոհմէ եւ ոչ հեռաւորքն ժառանգեն, որպէս եւ դատեալ եղեւ այդ ըստ Աւրինացն։