Գիրք Դատաստանի, Ա խմբ.

Եթէ այր ոք կամ կին ի սրբոյ եկեղեցւոյ անորդի մեռցի, ի կենդանութեան իւրում իշխան լիցի ինքն ունել զամենայն ինչ, եւ անցեալ ըստ ինքն՝ ի մերձաւորաց չիշխէ ոք հեռացուցանել զհող, եւ զջուր, եւ զժողովուրդ։ Եւ ի մերձաւորսն, եթէ բազումք են, եւ կամի զմի ոք որդի առնել, իշխան է առնել՝ որ զնա հեշտ ոք կալցի, բայց հեռաւորի մի տացէ։ Բայց զշարժուն ինչ եւ զհրիտակ, որում իշխան է, թէ աւտարի տայ, թէ որ ոք զնա հեշտ պաշտիցէ, եւ եթէ կամի վաճառել եւ կամ հոգւոյ տալ, իշխան լիցի։ Իսկ եթէ ոք յորդեգրացն ի քահանայութիւն ձեռնադրի կամ գեղջն վկայութեամբ կամ յանձնէ, որում չէր անկ քահանայութիւնն, զկէս շնորհին կալցի յաղագս ձեռնադրութեանն յիւր կենդանութեան՝ անհարկ եւ անբեկար, եւ զկէս շնորհին զհող եւ զջուր բաւանդակ սրբոյ եկեղեցւոյն յանկաւորսն թողցէ։ Եւ անցեալ ըստ քահանայն եւ ըստ կին նորա՝ ամենայն շնորհն իսկ բաւանդակ յանկաւորսն երթիցէ, զի չվայելէ զսրբոյ եկեղեցւոյ զժառանգութիւնն յանկաւորացն հեռացուցանել եւ տալ հեռաւորաց եւ աւտարաց։ Բայց եթէ անկաւորացն կամաւորութեամբ կամ հաճելով տալ՝ թողացուսցէ վարդապետն, եւ զայն՝ մի շինականի ումեք, այլ սրբոյ եկեղեցւոյն յուխտէ, թէպէտ եւ հեռաւոր իցէ՝ իշխան լիցի մերձաւորեցուցիչն մերձաւորեցուցանել։ Ապա եթէ գիւղ դիպի, որ իրիցուն ի ժառանգութիւն բարձեալ իցէ, ժառանգութիւն սրբոյ աթոռոյն է, զոր վարդապետն կամի՝ ժառանգեցուսցէ, իշխանութիւն է նմա։ Եւ այս սահմանադրութիւն Հերակղայ եւ Խոսրովայ ժամանակաւք եւ այսր լիցի։ Բայց յառաջ քան զնոցա ժամանակն որ ինչ լեալ է, մի՛ շարժեսցի, զի չգիտէ ինչ հաստատութեամբ, որպէս կալեալ է՝ կալցին։ Բայց նոցա ժամանակացն եւ յայսմ հետէ եւ յաւիտեան այս գիր հաստատուն կացցէ եւ մի՛ ոք անցցէ ըստ այսմ սահմանաւ։

Տեսցուք եւ զայս հոգեւոր դատաստան, զի իշխան առնէ իւրոցն տալ ում եւ կամի, իսկ զեկեղեցւոյն չհեռացուցանել յանկաւորացն։ Եւ թէ պատահի ի հեռաւոր անկաւորաց եւ կամ յաւտարաց, զոր որդեգիր արար, քահանայանալ, զկնի իւր ի մերձաւոր յանկաւորսն ասէ թողուլ. զի թէ պատահի ի նոցանէ քահանայանալ՝ կալցին, ապա թէ ոչ՝ յաւտարս տալ իշխան լիցի առաջնորդն, սակայն ի տանէ քահանայութեան իցէ՝ զոր ժառանգ առնեն։

Յայսոսիկ զայս յաւելուլ ի դէպ է, զի ոչ միայն յորժամ ժառանգաւորքն բարձեալ լինին յեկեղեցոյն՝ սուրբ աթոռոյն է, այլ թէ պատահին անկաւորքն անարժան լինել, թէ քահանայք իցեն եւ թէ չիցեն, իշխան է զարժանաւորսն ի քահանայից կացուցանել։ Եւ այդ ըստ ճշմարտութեան է։