Գիրք Դատաստանի, Ա խմբ.

Այլ որ յաղագս ի ծառէ անկեալ մարդոյ մեռելոյ հարցեալ էիր եւ կամ թէ խեղդով կախեալ զծառէ, չկայ ինչ մեղանս տնկոցն, զի անշունչ եւ անզգայք են, ոչինչ եղեն պատճառք մահու նոցա, որ այնպէսն պատահեաց։ Այլ թէ առնիցեն ըստ Աւրինացն Մովսիսի, յորում հրամայեաց Աստուած վասն անասնոցն, եթէ եղեւ ի նոցանէ յանաւթ պղծութեան ոգւոց եւ մարմնոց անասնագիտաց մարդոց, զկաթն նորա մի՛ կերիցեն, թէ յայնազգ կենդանեաց իցէ, եւ զանասունն քարկոծ արասցեն, եւ զմիս նորա շունք կերիցեն։ Նոյնպէս թէ եղջիւրաւորք հարկանիցեն զմարդ, եւ մեռանիցի, սպանցեն զանասունն եւ մի՛ կերիցեն. ոչ զի մեղանք են, այլ զի անաւթք եղեն մեղականաց պղծութեան եւ սպանութեան։ Ըստ այսմ աւրինակի թէ եւ առնիցեն զայս՝ հատանել զտունկն զայն, զի մի՛ կերիցեն ի պտղոյ նորա, բայց եթէ յարմատոյ նորա այլ բուսանիցի եւ եկեսցէ ի հաս, կերիցեն անխտիր եւ մի՛ խոտեսցեն, որպէս եւ ծնեալքն յանասնոց աստի անխտիր են։

Զայս հաւաստապէս ըստ Աւրինացն նոյնպէս եւ եկեղեցի ընդունի։

Այլ թէ յեկեղեցւոյ անկեալ ի խոնարհ, եւ թէ քար զերծեալ եւ անկանիցի ի վերայ մարդոյ, եւ մեռանիցի, անվնաս է եկեղեցին, մատուսցի ի նմա պատարագ, որպէս եւ կամի Տէր։

Այլ ի դէպ թուի աւուրս ինչ, իբր մաւր՝ ի վերայ ծննդոց, ունել սուգ. եւ զայդ որպէս կամին՝ արասցեն։