Գիրք Դատաստանի, Ա խմբ.

Այլ որ վասն հակառակ եկեղեցի շինելոյ հարցեալ էիր, գրեալ է վասն այսորիկ, թէ՝ որ քակէ զցանկ հայրենի, հարցէ զնա աւձ եւ սպանցէ, այսինքն՝ զսահման եւ զկարգ, զոր եդին մարգարէքն, եւ առաքեալքն, եւ վարդապետք եկեղեցւոյ։ Արդ, որ զհարանցն մերոց զեդեալ կարգն խափանէ եւ հակառակ եկեղեցի շինէ յեպիսկոպոսաց կամ յերիցանց, նզովեսցին ի մահ եւ ի կեանս եւ յամենայն քահանայական կարգէն լուծցին. եւ այլք, որ նոցին կամակից եղեն, զնոյն պատիժս կրեսցեն, եւ զշինեալ եկեղեցին ի ժառանգաւորս տեղեացն թողցեն իրաւապէս։ Ապա թէ մարդասիրապէս առնիցեն, զգիրս աշխատութեան ցնոսա տայցեն, ապա թէ այս ոչ լինիցի, քակտեսցեն հանդարտութեամբ եւ մի՛ այրեսցեն։ Իսկ եթէ ամենայն բազմութիւնքն եպիսկոպոսաւք, եւ քահանայիւք, եւ միաբան ժողովրդականաւք զշինեալն կամեսցին, մի՛ ոք հակառակ վիճաբանեսցէ ընդդէմ միաբանական հրամանացն։ Ապա թէ յանդգնի ոք եւ հուր դիցէ եկեղեցւոյն կամ յաւագաց կաշառաւք բռնութիւն բերիցէ ի մէջ եւ քակտիցէ զեկեղեցին, աստուածամարտք են այնպիսիքն եւ ընդ խաչահանունսն եղիցին, իսկ եթէ զղջանայցեն, մինչեւ ցմահ ապաշխարեսցեն եւ յելս կենաց իւրեանց յաշխարհէ հաղորդեսցին։

Լի ամենայն ճշգրտութեամբ եդեալ է այս դատաստան կանոնական, զի հակառակ շինելն յաղագս ագահութեան խափանելի է, բայց կամաւք եպիսկոպոսին եւ այլոցն հաստատի, զի մի՛ ժառանգութիւն ոք զեկեղեցի առնիցէ, եւ այլ եկեղեցի ըստ պատշաճի չտայցէ շինել, զի միշտ եպիսկոպոսաց է ժառանգութիւն եկեղեցի եւ ոչ քահանայից ըստ ինքեան կամաց։