Գիրք Դատաստանի, Ա խմբ.

Հողադրամդ այժմ անուանեալ ոչ է ի կանոնական հրամանաց, զի կանոնք զանկողին եւ զայլ ինչ այսպիսի, զոր ունի, յիշատակէ։ Արդ, յայտ է, թէ դրամդ հողոյ ի կապալաւոր քահանայից եղեւ վաճառել զգերեզմանս, մինչ զի եւ հաղորդի առնուլ դրամ եւ Աւետարանի։ Բայց քրիստոնեայք ըստ յուսոյ տան զդրամն հողոյ, եւ այնոքիւք ոչ շատանան, այլ բռնադատեն եւ գայթակղեցուցանեն, որում համար տալոց են, կամ զի այլոց քահանայից ըստ կարի տալ կամեցան, յայնմանէ ուսան եւ իւրքն պահանջել։ Այլ չէ պարտ այլ քահանայից, եթէ ոչ կոչիցէ քահանայ մեռելոյն, երթալ ի մեռեալ, ապա թէ սիրելի իցէ կամ ըստ այլ պատճառի ի սուգ երթիցէ, մի՛ առցէ ինչ։

Իսկ քահանայ վախճանեալ, որ յաշխարհի իցէ, եթէ չիցէ ժառանգ, դատաւորաց լիցի, որպէս ցուցեալ է ի վիճակս նոցա, իսկ զհասոյթսն առցէ իւր եպիսկոպոսն, եւ զհանդերձսն, եւ զանկողինսն, զի նա է ձեռնադրող նորա, եւ զժողովուրդն ըստ կամաց իւրոց տացէ յայլ քահանայ. ապա թէ ժառանգ իցէ եւ արժանի ոք, մի՛ փոխիցէ, իսկ յանարժանից՝ փոխիցէ, զի ժողովուրդ ժառանգութիւն ոչ է, բայց եպիսկոպոսի։ Քահանայն է՝ ժողովուրդ զոր ձեռնադրէ, այլ ոչ ոք ի տանէ, զի կանոնք ոչ հրամայէ զեղբարս երիցանց ուտել ի ժողովրդենէ, նոյնպէս ոչ լինել ժողովուրդ եպիսկոպոսին, կամ թէ իցէ կին եւ որդիք միայն։ Այսպէս եւ իւրաքանչիւր ձեռնադրողք զձեռնադրեալն կալցեն։

Իսկ հայրապետ, զի ի բազմաց ձեռնադրի՝ բազումք կալցեն, այլ տունն ի բազմաց վայելէ՝ բազմաց լիցի, որպէս եւ գրեալ է. ապա թէ ոչ կամեսցի հայրապետն՝ իւր լիցի։ Իսկ զխաչ, եւ զգիրք, եւ զշուրջառ, զոր տայ հայրապետն եպիսկոպոսին, զնոյն առցէ ի մահուն եպիսկոպոսին, իսկ զոր իւր ստացեալ իցէ եպիսկոպոսին, մի՛ առցէ, այլ նովին զեպիսկոպոսարանն ում կամի՝ շնորհիցէ. այլ զիւրն որպէս եւ կամի՝ արասցէ։ Նոյնպէս արասցէ եպիսկոպոսն քահանային, թէ իցէ ժառանգ, թէ ոչ։