ԱՌԱՋԻՆՆ՚
ՆԱԽԱԴՐՈՒԹԻՒՆ,
ՈՐ
Է
ՍԿԻԶԲՆ
ԳՐՈՑ
ԴԱՏԱՍՏԱՆԻ:
Ա.
գլուխ,
որ
է
պատասխանի
այնոցիկ,
որ
բամբասեն
զմեզ
ոչ
ունել
դատաստանս:
Հանդերձեալ
գրել
զգիրս
դատաստանաց,
յառաջ
պատասխանի
տացուք
նոցա,
որք
բամբասեն
զօրէնսն
Քրիստոսի
թէ
դատաստան
ոչ
կայ
ի
նմա.
քանզի
բազումք
են
որ
գովեն
զայլազգիս
որպէս
թէ
իրաւացի
դատաստան
ունին:
Եւ
որ
զայս
ասեն`
ինքեանք
գայթակղեալք
են
եւ
զայլս
գայթակղեցուցանեն
ի
պարզամտացն:
Եւ
առաջին
պատասխանի
նոցա
զայս
ասեմքթէ`
Աստուած
ի
սկզբանէ
ի
բնութիւն
մարդոյն
սահմանեաց
ընտրել
զիրաւացին.
վասն
այնորիկ
իմաստունքն
հեթանոսաց
սահմանեցին
թէ`
որ
անարգէզաստուածսն`
մահու
մեռցի,
եւ
որ
զհայր
իւր
հարկանէ`
հատանել
զձեռն:
Բայց
Մովսիսի
օրէնքն
առաւելութեամբ
վարեցաւ
առեալ
զպատճառն
ի
բնաւորական
օրինացն
թէ`որ
անարգէ
զհայր
կամ
զմայր`
մահու
վախճ
անեսցի:
Բայց
աւետարանն
Տեառն
մերոյ
լրումն
է
բնութեան
օրինացն
եւ
Մովսիսականին,
վասն
որոյ
հրամայէ
թէ`
լուարուք
զի
ասացաւ
առաջնոցն
այս
ինչ,
բայց
ես
ասեմ
ձեզ
զայսինչ:
Զի
օրէնքն
եւ
աւետարանն
զբնաւորական
օրէնսնյիշեցուցանեն,
բայց
զանձն
իշխանականսն
ոչ
բառնան
ասելով`
սիրեսցես
զընկեր
քո
իբրեւ
զանձն
քո,
զի
բնաւորական
է
գիտել
զանձին
սէր:
Եւ
երկրորդն`
մանաւանդ
թէ
առաջինն`
ի
կամս
ապաստան
առնէ
զաշակերտութիւնն
եւ
զայլ
բարեգործութիւնն,
որով
հաստատի
թէ
ի
մեր
կամս
է
առ
ամենայն
մարդ
իրաւամբք
վարիլ.
եւ
վասն
այնր
պատճ
առի
եւ
ոչ
զաւետարանն
ի
սկզբանն
գրով
աւանդեցին,
այլ
բանիւ:
Եւ
երկրորդ`
եկն
Քրիստոս
եւ
ուսոյց
կատարել
օրէնս
մարդկան,
եւ
ոչ
կամեցաւ
ըստնմանութեան
անկատարից
գրով
դատաստան
տալ,
ըստորում
խրատէ
ի
ճանապարհի
հաշտիլ
ընդ
ոսոխին
զի
մի'
մատնեսցի
ի
դատաստան
դատաւորին:
Եւ
երբեմն
առակաւ
դատաւորին
յայտնի
եցոյց
զամենայն
ինչ
խղճիւ
մտացն
վճարել,
զոր
դատաւոր
կոչեաց.
նմանապէս
եւ
զիրս
դատաստանի:
Զայն
եւ
յառակ
անտեսին
եցոյց.
թէպէտեւ
յառաջ
անիրաւ
կոչեաց,
բայց
յետոյ
գովեաց
զղջմամբն,
որով
ոչ
եմուտ
յատեան
դատաստանի
տալ
զհաշիւն.
ասելով
թէ`
տու'ր
զհամար
տնտեսութեան
քո,
եցոյց
թէհարկաւոր
է
դատաստան
լինել,
եւ
գովելովն`
ուսոյց
թէ
հնար
է
չկարօտանալ
դատաստանի:
Այսորիկ
աղագաւ
հրաժարեցոյց
առնել
զդատասատան
այնմ,
որ
աղաչեաց
զնա
թէ`
ասա'
եղբօր
իմոյ
բաժանել
ընդ
իս
զժառանգութիւնն
իբրեւ
թէ
կրկին
ունիք
զպատճառն
-
ի
բնութենէ
եւ
յօրինացն,
ընդէ՞ր
իսկ
կարօտ
լինիք
այլոց
դատաստանի:
Աստի
ուսաւ
առաքեալն
ասելով
թէ`զի
բնաւ
դատաստանք
գոն
ի
ձեզ,
ընդէ՞ր
ոչ
դուք
զրկիքեւ
նեղիք,
այլ
դուք
զրկէք
եւ
նեղէք,
եւ
այդ
զեղբարսեւս:
Երրորդ`
ոչ
կամեցաւ
տալ
գրով
դատաստան
զի
մի'
ի
հարկէ
կայցեմք
յիրաւունս,
այլ
սիրով
եւ
վշտակցութեամբ
պահեսցուք
զարդարութիւնն
անգիր
օրինօք
ի
յամենայն
ժամանակըս:
Չորրորդ`
զի
բաւական
համարեցաւ
զօրէնսն
եւ
զմարգարէսն
եւ
զաւետարանն
իբրեւ
զսերմ
ունել
յոգիս
եւ
նոքօք
վարիլ
յիրաւունս
դատաստանի:
Հինգերորդ`
զի
օրէնք
եւ
մարգարէք
եւ
աւետարանն
անփոփոխ
է,
բայց
դատաստանն
իհարկէ
փոխի
յազգաց
եւ
յաշխարհաց.
վասն
այնորիկ
թոյլ
ետ
զի
իմաստունք
փորձիւ
ըստ
պատահմանն
արասցեն
զդատաստանն:
Վեցերորդ`
զի
ի
դատաստանն
իհարկէ
երդումն
մտանէ,
եւ
Տէրն
արգել
զերդումնն
կամելով
զմեզ
ճշմարիտ
հաւատացեալս
լինել,
զի
այոն`այո'
լիցի
եւ
ոչն`
ո'չ,
որ
է`
հան`
հա'
եւ
ոչն`
ո'չ:
