Դ.
գլուխ:
Թէ
ոյ՞ք
են
դատաւորքն
բաժանեալքն
ի
միմեանց
ճշմարիտքն
եւ
նմանքն:
Առաջին
եւ
ճ
շմարիտ
դատաւորԱստուած
է,
որպէս
ասէ
մարգարէն
թէ`
դատի
Տէրզժողովուրդ
իւր.
եւ
թէ`
Տէր
դատաւոր
մեր.
եւ`
արիԱստուած
եւ
դատեա'
զդատաստանս
քո,
եւ
այլ
այսպիսիք:
Զի
ինքն
է
դատաւոր
եւ
ուսուցանէ
մեզ
զդատաստան.
որով
յայտնի
է,
զի
մարդկան
է
սահմանած
դատաստանս
եւոչ
հրեշտակաց
եւ
ոչ
անասնոց.
զի
թէպէտեւ
զսպանող
անասունն
սպանանեն,
բայց
ոչ
զի
անասունքն
խրատեսցին,
այլ
մարդիկ:
Եւ
դիւաց
եղեւ
դատաստան
-անկումնն.
բայց
ոչ
բազում
անգամ,
այլ
մի:
Եւ
յորժամ
ստեղծ
Աստուած
զմարդն,
յայնժամ
յիշէ
զդատողական
անունն,
որ
է
Տէր:
Եւ
Քրիստոս
եկեալ
յաշխարհ
ասէր
-
իդատաստան
եկի
յաշխարհս
յայս,
եւ
թէ`
Հայր
ոչ
դատի
զոք,
այլ
զամենայն
դատաստան
ետ
որդւոյ
իւրում,
եւ`այս
իսկ
է
դատաստան,
զի
լոյս
եկն
յաշխարհ.
եւ
այլայսպիսիք:
Բայց
Աստուած
անունդ
ոչ
է
որիշ
բնութիւն,
զի
որպէս
դատաւոր
է
Որդի,
նոյնպէս
դատաւոր
է
Հայր
եւՀոգի.
եւ
այս
ի
գրոց
յայտնի
է,
որոց
կամիցին
քննել:
Երկրորդ`
զդատաւորութեանանուն
ետ
մարդկան
թէ
-
դատ
արարէք
որբոյն
եւայրւոյն:
Եւ
այս
հասարակաց
է
-
թագաւորաց
եւ
իշխանացեւ
ծերոց,
եւ
դարձեալ
մարգարէից
եւ
քահանայից,
եւ
զորս
Մովսէս
յանապատին
կարգեաց
դատաւորս,
եւ
որք
զկնի
Յեսուայ
դատաւորք:
Նոյնպէս
եւ
Սողոմովն
իմաստութիւն
ի
Տեառնէ
խնդրէր
դատել
զժողովուրդն:
Էին
եւ
քահանայքն
եւ
ծերքն
դատաւորք,
ըստ
այնմ
թէ`քահանայքն
կացեն
ի
վերայ
դատաստանի
արեան:
Եւ
ընդէ՞ր
հասարակաց
ետԱստուած
զդատաւորութիւնն:
Զի
ամենեքեան
ի
շնորհսվայելեսցեն.
եւ
դարձեալ`
զի
մի'
ի
պակաս
լինել
դատաւորացն
զրկեսցեն
զմիմեանս:
Եւ
ի
նորումս
հրամայեաց
Տէրն
մեր
առաքելոցն
թէ
-
նստջիք
յերկոտասան
աթոռս
դատել
զերկոտասան
ազգն
Իսրայէլի.
եւ
ի
նոցանէ
փոխանորդեցին
առաջնորդք
ամենայն
ազգաց
քրիստոնէից:
Նոյնպէս
դարձեալ
Տէրն
յառակի
անիրաւ
դատաւորին
ուսոյց`
յամենայն
ոք
ի
մէնջ
միտքն
լինել
դատաւոր
հոգւոյն
եւ
մարմնոյն
եւ
զգայութեանցն,
եւյարդարութեան
պահել
զանձն: