ԺԴ.
ՅԱՂԱԳՍ
ԴԱՏԱՍՏԱՆԱՑ
ԵԹԷ
ԿԱԳԻՑԻ
ԱՅՐ
ԸՆԴ
ԿՆՈՋ
ԱՆԱՐԳԵԼՈՎ,
ԵՒ
ՀԱՐԿԱՆԵԼՈՎ
ԲԵԿԱՆԻՑԷ,
ԿԱՄ
ԽԼԻՑԷ,
ԿԱՄ
ԽԵՂԻՑԷ:
14.
«Եթէ
դիւական
ախտիւ
լցեալայր
զկին
անարգէ
նախատանօք
միշտ,
եւ
եթէ
խորթք
իցենեւ
այնորիկ
աղագաւ
մոլի,
դատաստան
լիցի
-
թէյառաջնումն
յանձին
կալաւ
զնոսա
համբերել
պարտի,
ապա
թէ
ոչ`
յազգ
դարձցի
կնոջն:
Իսկ
եթէ
յաղագս
ժանդբարուց
գործէ,
ոտն
բեկանէ
կամ
ձեռն,
կամ
խլէ
աչք
կամատամն,
կամ
խեղէ,
դատաստան
նոյն
լիցի
որպէս
օտարացն`հատուցանել
զտուգանս
որոց
կնոջն
են.
եւ
կրկին
լիցի,
զի
մի'
իբրեւ
զհարճ
ս
կալցին,
այլ
իբրեւ
զմարմինինքեանց.
եւ
այդ`
յորժամ
զղջասցին:
Իսկ
եթէ
ի
նոյնյամառութեան
կացցեն,
երկիւղ
է
-
մի'
գուցէ
հարեալսպանցէ.
յետ
բազում
խրատու
եւ
յանդիմանութեանմեկնիցի,
զի
Տէր
իսկ
ասաց`
Մովսէս
վասնխստասրտութեան
ձերոյ
ասաց
թողուլ
զկանայս
ձեր.
եւզի
մի'
լոկ
պատճ
առաւ
խստասիրտք
լիցին,
յաւել`զառանց
բանի
պոռնկութեան:
Եւ
զի
յօրէնսնհրամայեցաւ
թողուլ
զի
մի'
գործիցի
մահ,
եւ
ի
Տեառնէնորին
աղագաւ
ասացաւ.
զոր
եւ
աստ
նորին
օրինակաւպատշաճ
զմեկնիլն
դատեցաք:
Իսկ
ընչից
բաժանումնգրեալ
է
ի
յաղագս
ատեցողացնե: