Գիրք Դատաստանի, Գ խմբ.

ԳԼՈՒԽ Ը
ՅԱՂԱԳՍ ԵՐԴՄԱՆ, ԹԷ Ո՞ՐՊԷՍ ԼԻՑԻ ԵՒ ՈՐՈ՞Ց, ՈՉ 0ՐԻՆԱԴՐԵԼՈՎ

Արդ, զմեծ եւ զտէրունական հրամանն եւզպատուիրանն տեսանեմք այժմ կոխան լեալ ի մարդկանէ, քանզի ոչ ունիմք հրաման ի Քրիստոսէ երդնուլ։ Եւայժմ յամենայն ոչինչ բանս եւ կարի յաճախապէսերդնուն յանուն Աստուծոյ մարդիկ ի փողոցս, իշուկայս, ի տունս, ծերք եւ տղայք, քահանայք եւժողովուրդք, գիտնականք եւ անգէտք։ Եւ եթէ պատահիդատաստան լինել ոմանց, եւ հրամայէ դատաւորներդնուլ ի վերայ իրաւանց, հակառակին եւ ասեն, եթէՔրիստոս ասէ՝ ամենեւին մի՛ երդնուլ, եւ այլ շատպատուիրանացն Քրիստոսի միտ ոչ դնեն ամենեւին։ Իսկեթէ ասիցէ ոք՝ անհնարին է երդնուլ, եւ յայտ է, զիԱբրահամու երդուաւ Աստուած, ասելով ի ձեռնհրեշտակին՝ յանձն իմ երդուայ, ասէ Տէր, եւ Աբրահամծառային ետ երդումն, եւ դարձեալ՝ երդուաւ ՏէրԴաւթի ճշմարտութեամբ։ Եւ թագաւորք երդնունմիմեանց, եւ խաղաղութիւն աշխարհի լիցի երդումննոցա. նոյնպէս եւ՝ իշխանքն։ Արդ, եթէ այսոքիկերդնուն, պարտ է երդնուլ յարդար դատաստանս։

Եւ արդ, այսպէս երդնուլ պարտ է. դիցիզձեռն ի վերայ Աւետարանին եւ ասիցէ՝ գիտէ Աստուած, եւ խաչս եւ Աւետարանս վկայ է սրտիս, զի այսպէս է, որպէս ասեմս, եւ ոչ ստեմ։ Եւ կամ ասիցէ՝ փառք սոցաեւ զօրութիւն, զի ճշմարիտ է, զոր ասեմս, եւ ոչստեմ։ Արդ, այսպիսի ասացեալքս խոստովանութիւն է. զԱստուած սրտագէտ գիտել, եւ զխաչն՝ Քրիստոսի նշան, եւ զԱւետարանն՝ Աստուծոյ բան, եւ զեկեղեցին՝Աստուծոյ տուն։ Եւ եթէ հանդիպի ոք առաջի դատաւորացանօրինաց եւ այլցեղ երդումն տացեն քրիստոնէի, եթէուրացիր զքո խաչն եւ զԱւետարանն, ամենեւին մի՛առնուցուն յանձն, թէ եւ մահ հանդիպի։

Եւ դատաւորք մի՛ շուտով տայցեն երդումնեւ կամ յաղագս սակաւ ընչից, այլ ջանք դնեն եւթողուլ տան զկէսն եւ զկիսոյն վճարն եւ եթէ ոչերդնուն։

Եւ երդման կարգն գրեալ է ի կանոնսն, թէորչափ ապաշխարեսցեն։

Իսկ եթէ կրօնաւոր իցէ եւ հարկ ունիերդման կամ երէց, բնաւ մի՛ երդնուցուն։

Եւ որո՞ց է պարտ երդնուլ։ Ամենայն ոք, որոչ իցէ իւրն վկայ կամ գիր գրեալ վկայիւք, երդումնկայ ի միջի։

Ապա թէ ոք զոք ըմբռնիցէ ի դատաստան, եւչիցէ իւր վկայ եւ ոչ այնմ, որ ըմբռնեցաւն, հարկ էերդնուլ ոչ որ ըմբռնեացն, այլ այնմ, որ ըմբռնեցաւ։Այլեւ եւ տեսցեն, թէ սուտակ ոք իցէ, չտացեն նմաերդումն, այլ՝ ճշմարտախօսին, զի թերեւս վախելովերկնչեսցի յԱստուծոյ եւ ոչ երդնու, եւ դատաստաննկատարի առանց երդման.

Եւ թէ ըմբռնեն զոք ի գողութեան կամ իբոզութեան, եւ ըմբռնողքն չունին վկայ, երդումն էնոցա, որք ըմբռնեցին, զի չարագործաց երդումն ոչկայ։ Ապա եթէ գիտիցեն դատաւորքն եւ կամ այլք իդատաւորաց կողմանէն եւ կամ այլ ատեանն ատենիվկայեսցեն, եթէ սուտ ըմբռնեալ իցեն ի գողութեանկամ ի շնութեան, երդումն լիցի այնպիսի գողոցն։

Եւ թէ ոչ է պարտ ամենայն հասակի երդնուլ, այլ քսան եւ հինգ ամաց եւ ի վերայ այնոցիկ էերդումն։

Եւ հիւանդաց ոչ է պարտ երդումն տալ եւկամ երդնուլ, զի մահու կասկած ունին, գուցէանապաշխար մեռանիցին։

Մանկան մի՛ լիցի երդումն վասնխակութեանն։

Ապաշխարողաց մի՛ լիցի երդումն, զի մի՛մեղս ի վերայ մեղաց դիցէ։

Մաքսաւորաց եւ արբեցողաց եւ այլոցայսպիսեաց մի՛ լիցի երդումն։

Եւ արդ, գրեցաք զայս գիր երդման, այլ ոչոք դիւրաշարժ լիցի երդնուլ կամ սուտ, զի մի՛դատապարտութիւն կրեսցէ յԱստուծոյ դատաստանին։

Եւ այս սակաւս, զոր գրեցաք, վասնչարութեան ժամանակիս է։ Եւ զի անօրէնք բազմացան իվերայ մեր եւ նոքա դիւրաւ են յերդնուլ, վասնայնորիկ ուսուցաք ձեզ, թէ ո՞րպէս պարտ է երդնուլ, որպէս եւ գրեցաք ի ճառս, եւ մի՛ այլ կերպ, զի մի՛դատեսջիք յԱստուծոյ։