Գիրք Դատաստանի, Գ խմբ.

ԳԼՈՒԽ Ե
ՎԱՍՆ ՔԱՀԱՆԱՅԻՑ ԴԱՏԱՍՏԱՆԱՑ

Եւ մի՛ լիցի քահանայից ժառանգութիւնառնել զժողովուրդն Քրիստոսի, որպէս տեսանեմք, զիեւ դստերաց ի բաժինս տան ժառանգութեան զգինսարեանն Քրիստոսի։ Պարտ է եպիսկոպոսին յայնպիսոյնառնուլ զհօտն Քրիստոսի եւ տալ ի ձեռս այնոցիկ, որՏեառն զտէրունիսն հովուեսցեն, եւ պատասխանել նոցաիրաւամբք, թէ զոր սրով քո գերեցեր եւ գնով քոգնեցեր, զնոսա կալցես քեզ ժառանգութիւն եւ մի՛զչարչարանօքն Քրիստոսի զգնեալսն եւ զփրկեալսն. եւթէ յանդգնի՝ լռեցուցանել եւ ի քահանայութենէն։

Եւ թէ պատահի ժողովրդականացն փոփոխելբնակութեամբ թաղէ ի թաղ, այն իրիցուն լիցի ծուխ, յոր թաղ բնակեսցի եւ մի՛ առաջնոյն, քանզի մի էօրինակ հովուութեան ընդ ամենայն տեղիսուղղափառաց։

Զի են ոմանք յազգէ քահանայիցաշխարհականք, զի յորժամ մեռանի երէցն, նա իւրեանքուտեն զծուխ, եւ զմուխ, եւ զմոխիր կրակացն եւիւրեանց դրան երէց դնեն. եւ այս մեծ անիրաւութիւնէ։ Արդ, պարտ է այնպիսեացն, թէ սարկաւագունք իցեն՝քահանայ՝ լինել, եւ թէ աշխարհականք՝ խափանեսցին իծխի ուտելոյ. եւ թէ յանդգնին՝ նզովեսցինյեպիսկոպոսէն, մինչեւ զղջասցին։

Իսկ քահանայից վանականաց ոչ է պարտծխակերութիւն առնել։

Աշխարհական ոք, թէ մատաղ առնէ, իւրումքահանային տացէ զերին եւ զմորթն եւ մի՛ վասնչարութեան այլ քահանայի տացէ. եւ թէ յանդգնի՝կրկին առցէ եպիսկոպոսն ի նմանէ եւ տացէ յիւրքահանային։

Եւ եթէ ժողովրդական ոք նախատէ զքահանայկամ հարկանէ, արժան է հատանել զձեռն, որով եհարն, եւ կամ գնեսցէ զձեռն իւր յեպիսկոպոսէն եւ բազումապաշխարութեամբ թողութիւն արասցէ նմա։

Քահանայ, թէ վասն անձին խնդրելոյ վրէժբանադրէ զոք, զինչ եւ իցէ պատճառ, զանձն իւրդատապարտէ. եւ զղջացեալ յետոյ պարտ է նմաեպիսկոպոսին խրատով ապաշխարել։ Եթէ զոր կապեացն ոչարձակեսցէ, կապեսցէ զնա եպիսկոպոսն, մինչեւզղջասցի եւ արձակեսցէ զոր կապեացն։ Բայց սակայն որկապեցաւն, թէ իրաւ է, թէ անիրաւ, ընդ կապանօք է, մինչեւ զղջացեալ թողցէ։