Գիրք Դատաստանի, Գ խմբ.

ԳԼՈՒԽ ՁԶ
ՎԱՍՆ ՈՐ Ի ՊԱՀ ԻՐՔ ՏԱՆ, ԵՒ ԶՈՎՈՂՈՒԹԵԱՆ, ԵՒ ՈՐ ԽԼԷ ԶԸՆԿԵՐԻՆ, ԿԱՄ ԳՏԱՆԷ ԶԿՈՐՈՒՍՏ ԵՒ ԿԱՄ ԿՈՏՐԷ

Խօսեցաւ Տէր ընդ Մովսիսի եւ ասէ. անձն ոքեթէ մեղիցէ եւ արհամարհելով անարգիցէ զպատուիրանսԱստուծոյ, եւ ստիցէ ընկերի իւրում, եւ եթէ եգիտկորուստ ինչ, եւ ժխտիցէ ի վերայ նորա եւ երդնուցուսուտ վասն միոյ իրիք յամենայնէ, զոր եւ առնիցէ մարդառ ի մեղանչելոյ նորա նորօք, եւ եղիցի յորժամմեղանչիցէ եւ յանցանիցէ, հատուսցէզյափշտակութիւնն, զոր յափշտակեաց, եւ զվնասն, զորվնասեաց, կամ զաւանդն, որ աւանդեցաւ նմա, կամզկորուստն, զոր եգիտ։ Յամենայն իրաց, զոր երդուաւսուտ, տուժեսցի զգլուխն եւ զհինգերորդ մասնյաւելցէ ի նոյն, եւ ոյր իցէ՝ հատուսցէ նմա յաւուր, յորում յանդիմանեսցի։

Աստուածախօսութիւնս դատաստանիհաստատուն եւ յեկեղիցի կացցէ, քանզի նոյն իսկ էՏեառն։ Բայց խոյին քաւութեամբ եցոյց, եթէ որքմիանգամ իրք դատաստանի են եւ տուժին, պէտք են եւապաշխարութեան։ Եւ քանզի կանոնք եւ դատաստանք իմիմեանց այնու բաժանին, զի ծածուկ եղեալ յանցանս, որոց եւ պէտք իցեն տուժի, հրամայէ առնելողորմութիւն, իսկ դատաստան թէ եւ տուժէ, ոչ բառնայզապաշխարութիւն։ Սակայն ներմամբ եւ փորձիւ լիցիիմաստնոց, յաղագս որոյ յամենայն իրս դատաստանիզապաշխարութիւն ի կանոնս թողաք։