Գիրք Դատաստանի, Գ խմբ.

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

ԳԼՈՒԽ ՃԻԲ
ՎԱՍՆ ԱՐՁԱԿԵԼՈՅ ԶԿԱՆԱՅՍ

Եթէ առնուցու ոք կին եւ մտանիցէ առ նա, եւ եղիցէ, թէ ոչ գտանիցէ շնորհս առաջի նորա, զիեգիտ ի նմա իրս անարգութեան, գրեսցէ նմա գիրապահարզանի եւ տացէ ի ձեռս նորա եւ արձակեսցէ զնա իտանէ իւրմէ։ Եւ գնացեալ լինիցի առն այլում, եւ թէատիցէ զնա այրն վերջին, գրեսցէ նմա գիր մեկնելոյ եւտացէ ի ձեռս նրա եւ արձակեսցէ զնա ի տանէ իւրմէ։ Ապաթէ մեռանիցի վերջին այրն, մի՛ կարասցէ այրնառաջին, որ արձակեաց զնա, դառնալ առնուլ զնա իկնութիւն, զի պիղծ է այն առաջի Աստուծոյ քոյ. եւմի՛ պղծիցէք զերկիրն, զոր Տէր Աստուած տացէ ձեզ իժառանգութիւն։

Զայս երբեմն Հրեայքն պատասխանի ետունՏեառն, ասելով. Մովսէս հրաման ետ գիր գրելմեկնելոյ կանանց, եւ Տէր եցոյց զպատճառն, եթէյաղագս խստասրտութեան ձերոյ թողացաւ։ Եւ զի մի՛միշտ վայրապար թողցեն, ասաց յ0րէնսն՝ ոչ առնուլզանարգեալն։ Եւ զի ընդարձակ էր առնուլ այլ, եւմիանգամայն երկուս առնուլ եւ կեալ ի մի տուն, եւայն առանց բանի պոռնկութեան։ Եւ զի ըստ մեզ այս ոչէ, եթէ պատահի զկնի թողլոյն եւ մահուն զղջանալ, որատելութեամբ մեկնեցան՝ ապաշխարութեամբ միասցին, բայց եթէ պատահի այնպիսի լինել, որոց միաւորելչիցէ արժան։