Գիրք Դատաստանի, Գ խմբ.

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

ԳԼՈՒԽ ՃՁԲ
ՎԱՍՆ ՀԱՇԱՄԵԼՈՅ ԶԱՒԱԿԱՑ

Եթէ պատահի հաշմ լինել զաւակ, որպէս թէչունել բնաւ միտս եւ իմացուածս, սա ոչ է ժառանգ, զիոչինչ իմանայ, որով ի գործ արկցէ զհայրենիսն, զի իծնէ այնպէս պատահեաց։ Ապա թէ յետոյ ախտն եղեալ իցէեւ կարծիցի բժշկիլ, յայլ ժառանգս աւանդեսցեն. թէառողջասցի՝ ժառանգէ, ապա թէ ոչ՝ որք ժառանգեննխնամս տարցին մինչ ի մահ։

Իսկ եթէ այլազգ իցէ՝ կաղ, կամ կոյր, կամայսահար, որ չիցէ անզգայեալ, կամ բորոտ, որ չիցէբնաւին ապականեալ, կամ անդամալոյծ իմաստուն եւայլք այսպիսիք, որ բաւական գոն այլօք սպասաւորօքզհայրենիսն ժառանգել, մի՛ զրկեսցին ի ժառանգլինելոյ, իսկ անբաւականքն՝ այլօք ժառանգորդօքխնամիցին մինչ ի մահ, որպէս ահա ցուցաւ։

Եւ զայդ այդոցիկ իրաւամբք գիտեմքդատաստան։ Զի եւ ըստ 0րինացն անարատք ի կենդանեացնի սեղանն ելանէին Աստուծոյ նուէր, իսկ արատաւորքնհասարակաց էին զենլի։ Այսպէս, անարատք հոգով եւմարմնով Աստուծոյ լիցին ընծայ ի մարդկանէ եւժառանգք, իսկ արատաւորքն մարդկան անխոտելի ենժառանգք։