Գիրք Դատաստանի, Գ խմբ.

ԳԼՈՒԽ ՃՁԵ
ՎԱՍՆ ՎԱՃԱՌԱՑ ՆԵՆԳՈՒԹԵԱՆ

Եթէ ոք զիւր ինչ զարատաւորն տայ ընկերինի պատճառս վաճառի եւ նենգութեամբ զրկէ եւ խաբէ սուտերդմամբ եւ ինքն գովի յանձին իւրում վասն զրկելոյզընկերն, նզովեալ եղիցի։

Եւ զի մի՛ ի նզովս անկցին այնպիսիվաճառողքն, զայսոցիկ դիցուք զդատաստան։Զարատաւորն տալ ըստ այսմ է. թէ հարկանող իցէ, եւկամ ի բարս կամ ի մարմինս արատ ինչ գուցէ, կամյանշնչից իցէ վաճառն, եւ այնպիսոյն բիծն իցէ, թէվնաս ինչ գործեալ իցէ, դատաստանաւ է վճարելվաճառողին, զի 0րէնքն ի միջոյ բառնալ եւ ոչ վաճառելհրամայէ։ Ապա թէ այլազգ ինչ իցէ եւ յայտ գայցէ՝ կամի պարծիլ կամ վկայք իցեն, զի գիտակ էր եւ վաճառեաց, անդրէն դարձցի, եւ թէ հաճոյ իցէ գնո֊

ղին՝ որքան արժան է ուղղեսցին։ Եւ թէչիցէ գիտակ եւ վաճառէ, եւ ապա շաւ գնողն իցէ, հանելզապաշաւն արժան է։

Եւ ի վաճառելն զբիծն զամենայն ասասցէ, որպէս Եպիփան ի վաճառելն զէշն խեռաբարոյ, եւգիտելով գնողին զանվնաս պատճառն՝ ըստ հաճոյիցիւրոց որքան արժան է գնեսցէ. եւ այդպէս ի կանոնականնզովիցն ազատի, ապա թէ ոչ՝ ընդ գողսն եւյափշտակողսն ապաշխարութիւն լիցի։