Տեսեալ
թէ
ի
վերջ
հասեալ
է
թագաւորութիւնն
Հայոց,
եւ
զխռովութիւնն
նիւթ
իւրոյ
համբերութեանն
գտեալ
Մեսրոպայ,
որ
էր
ի
Հացեկաց
Տարօնոյ,
սնեալ
եւ
ուսեալ
առ
մեծին
Ներսիսի,
եւ
յետ
ելից
նորա
յաշխարհէ՝
ի
դրանն
արքունի
կարգեալ
քարտուղար.
սա
սիրեաց
զմիայնակեցութեան
վարս.
որպէս
ասաց
ոմն,
թէ
ի
նաւահանգիստ
փութայ
նաւ
խռովեալ,
եւ
անձն
ժուժկալ
խնդրէ
զանապատ.
նոյնպէս
եւ
նորա
փախուցեալ.
յաշխարհական
զբաղմանց,
եւ
ընկեցեալ
յետս
զմարմնական
պատիւն՝
զհետ
ընթանայր
երկնաւորին:
Եւ
երթեալ
ի
գաւառն
Գողթան
բնակէ,
զմիայնակեցութեան
վարս
ստացեալ:
Եւ
որ
ի
նմա
ղօղեալ
աղանդն
հեթանոսական,
թագուցեալ
յաւուրցն
Տրդատայ
մինչեւ
ցայն
ժամանակս,
եւ
ապա
յայտնեցաւ
ի
վատթարել
թագաւորութեանն
Արշակունեաց,
զայն
եբարձ
օգնականութեամբ
իշխանի
գաւառին,
որում
անուն
էր
Շաբիթ:
Ուր
նշանք
աստուածայինք
լինէին,
որպէս
առ
սրբովն
Գրիգորիւ.
հալածական
լեալ
դեւք
մարմնաւոր
տեսլեամբ
անկանէին
ի
կողմանս
Մարաց:
Եւ
ոչ
ինչ
պակաս
յայնցանէ
արարեալ
գտանի
եւ
ի
Սիւնեաց
աշխարհին,
օգնականութեամբ
նորին
իշխանին
որ
կոչէր
Վաղինակ:
Եւ
ի
վարդապետել
երանելւոյն
Մեսրոպայ՝
ոչ
փոքր
կրէր
վտանգս,
քանզի
ինքն
էր
ընթերցող
եւ
թարգմանիչ.
եւ
եթէ
այլ
ոք
ընթեռնոյր,
ուր
նա
ոչ
հանդիպէր՝
զանխուլ
ի
ժողովրդոցն
լինէր,
յաղագս
ոչ
լինելոյ
թարգմանիչ:
Վասն
որոյ
եդ
ի
մտի
հնարել
գտանել
նշանագիրս
Հայոց
լեզուիս.
եւ
արկեալ
զանձն
ի
ջանս՝
պէս
պէս
փորձիւք
տաժանէր:
