ՏԱՂ
ԾՆԸՆԴԵԱՆՆ
ՏԵԱՌՆ,
Ի
ՆԵՐՍԻՍԷ
ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԷ
Այսաւր
ի
սկըզբան
Բանն,
որ
ընդ
Հաւր
միշտ
յէութեան,
Ծընանի
մարմնով,
անյեղապէս
գոլով
բնութեամբ:
Այսաւր
ծոցածին
լոյսն,
որ
յառաջ
քան
զյաւիտեանս,
Ծագեցաւ
յերկրի
ի
կուսական
յորովայնէ:
Այսաւր
հինաւուրցն
Աստուած
էակն
եղականաց,
Եղանի
մանուկ
ի
զաւակէ
Դաւթի
ծընեալ:
Այսաւր
յարմատոյն
Յեսսեայ
բըղխեալ
մեզ
գաւազան,
Ծաղկեցաւ
ծաղիկ
կենդանատու
տիեզերաց:
Այսաւր
զլոյս
փառաց,
որպէս
զաւթոց
արկող
զինքեամբ,
Խանձարրաւք
պատի
եւ
յանբանից
մըսուր
բազմի:
Այսաւր
սրովբէիւք
պարածածկեալ
թեւաւք
խորհուրդն
Յայտնեցաւ
մարդկան
ի
սուրբ
յայրին
Բեթղահեմի:
Այսաւր
ի
հրանիւթ
քառակերպեան
նըստեալն
յաթոռ,
Նըւաստացեալ
բառնի
ի
գիրկըս
հողեղինի:
Այսաւր
կերակրողըն
համայնից
կենդանութեանց,
Կերակրի
կաթամբ
ի
կուսական
բըղխեալ
ըստեանցն:
Այսաւր
մոգքն
աստեղբ
յարեւելից
եկեալք
ի
յայրն,
Երկիր
պագին`
ոսկի
եւ
զըմուռ,
խունկ
ընծայեալ:
Այսաւր
որ
հովուէրըն
զԻսրայէլ
հովիւըն
քաջ,
Բացաւթեայ
հովիւք
երգեն
նըմա.
Փա~ռք
ի
բարձունս: