Տաղեր

ՏԱՂ ՄԵԾԻ ՈՒՐԲԱԹԻՆ

Անեղ Որդին Հաւր միածին բազկատարած
Այսաւր եկաց ի յատենին տիեզերաց:

Բարձեալ մարմնով ի խաչն անճառ խոնարհութեամբ,
Բերեալ բազկաւ ըզհեռացեալ ազգըս մարդկան:

Գառն անարատ, ածեալ ի սպանդ պատարագի,
Գայ հաշտութեամբ Հաւր` ի բառնալ զմեղս աշխարհի:

Դատափետք եղեն դըպիրքն առ Պիղատոս,
Դատաստանաւ բառնալ ի խաչ բողոքէին:

Եկն եհաս վախճան ամաց ÿստ նախատեսիցն,
Եւ ցուրտ եւ պարզ աւր մի յայտնի Տեառն Աստուծոյ

Զէլի էլին Տէր գըթութեանց տայր ի բարձունս`
Զխաղաղութիւն խաչահանուացն աղաւթելով:

Էնն է ինքն ընդ մեզ Աստուած յաւիտենից,
Էրեւեցաւ մեզ ի վախճան ժամանակի:

Ընդ մեզ Աստուած յայտնեալ, բարձեալ մարմնով ի խաչ`
Ընդդէմ լուսոյ արեգականըն կընքելով:

Թողեալ լըքաւ լոյսն ի ծոցոյ արեգականն,
Թաքոյց յինքեան ըզճառագայթս ի միջաւրեայ:

Ժամուն ոչ տիւ եւ ոչ գիշեր ՚ստ մարգարէին,
Ժամանեալ գայ Տէր զաւրութեանց ի պատերազմ:

Իշխանութեամբ առ Հայր զհոգին աւանդելով`
Ինքն ի հանդէս մարտի ընդդէմ մահու իջեալ:

Լըւեալ իշխանք չարին` պակեան ահիւ մեծաւ,
Լըւեալ մահու եւ դըժոխոց` սասանեցան:

Խոր խաւարին սաստէր Յիսուս լուսով խաչին,
Խընդիր առնէր իւր ծառայիցն անդ գերելոցն:

Ծանեաւ Ադամ զնըշան գալոյ Տեառն ի դըժոխս,
Ծանր ամաւթով կայր հիացեալ երկիւղագին:

Կարկառ նըմա Յիսուս ըզձեռսն իւր բեւեռեալ,
Կոչէր ձեռամբ, քաջալերէր. «Մի' երկընչիր,

Հայեա'ց ի ձեռս, յոտս եւ ի կողս, որ վասըն քո,
Հայեա'ց ի գլուխս բարձեալ զանէծըս փշոց յերկրէ:

Ձաղկ եղեգամբ հարին թիկանցըս մեղաւորք,
Ձաղկեալ ապտակ եւ թուք ի ծնաւտս իմ յաւելին:

Ղեղի ետուն ինձ կերակուր ընդ քացախոյ,
Ղեղւոյ մեղաց քոց փոխանակ որ ի դրախտին:

Ճանապարհաւ մահու ընդ քեզ հետեւեցի,
Ճանապարհիս կենաց ընդ իս ես ի դրախտին:

Մաքուր հոգիք սըրբոց, եւ ձեզ մեծ աւետիք,
Մատիք տեսէք մարմնով եկեալ` ում ցանկայիք:

Յառաջագոյն գուշակելով զիմ գալըստեանս
Յայս ահագին խոր խաւարիս, յոր էք կապեալ:

Նովին մարմնովն, զոր ի Կուսէն էի զգեցեալ,
Նաեւ ի դժոխս իջի փըրկել ըզկորուսեալսդե:

Շնորհք պարգեւի Հոգւոյն Սըրբոյ, զոր կորուսաք,
Շնորհեալ փըչմամբըն Քրիստոսի դարձեալ առաք:

Ուստի առիթ մեզ կորըստեան ներգործեցաւ,
Ունիմք ըզսա մեզ դեղ կենաց եւ փըրկութեան:

Չընաշխարհիկ մարմինըս նոր իմն է յերկրի,
Չար իշխանին մահու յաղթեաց մեր գերողին:

Պապանձեցոյց Տէրն ըզգոռոզըն մահարար,
Պարգեւս էառ ի գերողէն, մեզ պարգեւեաց:

Ջախեաց ըզգլուխ չար վիշապին զինու խաչին,
Ջուր լըւացման մեզ շընորհեաց զաւազանին:

Ռահ լուսոյ յերկինս եղեւ մոլորելոցս,
Ռամկաց ազգաց որդւոց մարդկան հեթանոսաց:

Սեռըն սիրով փեսայն կապեաց ըզձեզ յինքեան,
Սաղարթազուարճ զարդիւք պըճնեաց գործովք իւրովք:

Վասըն մերոյ ազատութեան եղեւ մարմին,
Վըտակք արեան մեզ հոսեցոյց ի սուրբ կողէն:

Տըրտմեցելոց անձանց շնորհեաց զուրախութիւն.
Տարաբնակացս եղեւ տեղի ապաւինի:

Րախճանաբար դասեաց ըզձեզ ընդ սերովբէսն`
Րամապետից հոգեղինացն երգակցելով:

Ցաւղեաց ըզցաւղ բըժշկութեան մեզ ի վերուստ.
Ցայթեալ արեամբն ի սուրբ կողէն կենդանացոյց:

Ւիւրով վիրաւքն ապաքինեաց զմեզ ի ցաւոց,
Ւիւթիւ շընչոյ սուրբ բերանոյն անմահացոյց:

Փութացարուք ըզհետ նորա պայծառ վարուք`
Փայլեալ փառաւք ի գալըստեան նորա վերջին:

Քրիստոսի խաչեցելոյն վասըն մարդկան
Քաղցըր ձայնիւ տուք աւրհնութիւն միշտ յաւիտեան:

ԼԶա. ՏԱՂ ՎԱՍՆ ԽԱՉԵԼՈՒԹԵԱՆ ՔՐԻՍՏՈՍԻ ԱՍՏՈՒԾՈՅ ՄԵՐՈՅ

Անեղ Որդին Հաւր միածին բազկատարած
Այսաւր եկաց ի յատենին մեղաւորաց:

Բարձեալ մարմնով ի խաչն անճառ խոնարհութեամբ,
Բերեալ բազկաւ ըզհեռացեալ ազգըս մարդկան:

Գառն անարատ, ածեալ ի սպանդ պատարագի,
Գայ հաշտութեամբ Հաւր` ի բառնալ զմեղս աշխարհի:

Դատափետք եղեն դըպիրք առ Պիղատոս,
Դատաստանաւ բառնալ ի խաչ բողոքէին:

Եկն եհաս վախճան ամաց նախաստեղծին.
Եւ ցուրտ եւ պարզ աւր մի յայտնեալ Տեառն Աստուծոյ

Զէլի էլի Տէր գըթութեանց տայր ի խաչին,
Զհաշտութիւն Հաւր խաչահանացն աղաւթելով:

Էն է ինքեան ընդ մեզ Աստուած յաւիտենից,
Երեւեցաւ մեզ ի վախճան ժամանակիս:

Ընդ մեզ Աստուած յայտնեալ, բարձեալ մարմնով ի խաչ`
Ընդդէմ լուսոյ արեգականըն կընքելոյ:

Թողեալ լըքաւ լոյսն ի ծոցոյ արեգականն,
Թաքոյց յինքեան ըզճառագայթս ի միջաւրեայ:

Ժամուն ոչ տիւ եւ ոչ գիշեր ՚ստ մարգարէին,
Ժամանեալ Տէր գայ զաւրութեանց ի պատերազմ:

Իշխանութեամբ առ Հայր զհոգին աւանդելով`
Ինքն ի հանդէս մարտի ընդդէմ մահու իջեալ:

Լըւեալ իշխանք չարին` պակեան ահիւ մեծաւ,
Լըւեալ մահու եւ դըժոխոց` սասանեացան:

Խոր խաւարին սաստէր Յիսուս լուսով խաչին,
Խընդիր առնէր իւր ծառայիցն անդ գերելոց:

Ծանեաւ Ադամ զնըշան գալոյ Տեառն ի դըժոխս,
Ծանր ամաւթով կայր հիացեալ երկիւղագին:

Կարկառ նըմա Յիսուս ըզձեռն իւր բեւեռեալ,
Կոչէր ձեռամբ, քաջալերէր. «Մի~ երկընչիր,

Հայեա'ց ի ձեռս, յոտս եւ ի կողս, որ վասըն քո,
Հայեա'ց ի գլուխս բարձեալ զանէծս ի փշոց երկրի:

Ձաղկ եղեգան հարին թիկանցըս մեղաւորք,
Ձաղկեալ ապտակ եւ թուք ի ծնաւտս ինձ մատուցին:

Ղեղի ետուն ինձ կերակուր ընդ քացախոյ,
Լեղոյ մեղաց քոց փոխանակ որ ի դրախտին:

Ճանապարհաւ մահու ընդ քեզ հետեւեցի,
Ճանապարհիս կենաց ընդ իս ես յարութեամբ:

Մաքուր հոգիք սըրբոց, եւ ձեզ մեծ աւետիք,
Մատիք տեսէք մարմնով եկեալ` ում ցանկայիք:

Յառաջագոյն գուշակելով զիմ ըզգալուստ
Յայս ահագին խոր խաւարիս, յոր էք կապեալ:

Նովին մարմնով, զոր ի Կուսէն էի զգեցեալ,
Նա ի դըժոխս իջի փըրկել ըզկորուսեալսե:

Շինեաց Յիսուս ըզտուն իւր սուրբ զեկեղեցի`
Շնորհաւք Հոգւոյն եաւթնարփեան հաստատելով:

Որով զմայլեալ ըմպեմք զարիւն կենարարին,
Որ ետ մեզ զէն ըզքառաթեւ նըշան խաչին:

Չարչարեցաւ Տէրն ի տեղւոջըն Գողգոթայ,
Չարչարանաւք իւրովք փրկեաց ըզտիեզերս:

Պայծառ փառաւք շըքեղացոյց ըզնախահայրն,
Պըճնեալ փառաւք եմոյծ դարձեալ յԱդին դրախտին:

Ջախեաց խաչիւ Յիսուս ըզգլուխըն վիշապին,
Ջըրով լըւաց ըզմերկութեան վէրըս մարդկան:

Ռահեալ Յովսէփ հայցէր զմարմինն աստուածացեալ,
Ռահի լուսով պատեալ դընէր ի նոր վիմին:

Սերովբէիցըն հոյլքն իջեալ յերկնից յերկիր,
Սպասաւորեն ահիւ մեծաւ ընդ Յովսեփայ:

Վայելչապէս խընկեաց ըզՏէրն անոյշ իւղով
Վարշամակով ծածկէր ըզգլուխըն բոլորից:

Տեսեալ եղեւ կեանքըն կախեալ ըստ Մովսեսի,
Տնաւրինաբար եդաւ մարմնով ի տապանի:

Րաբունաւրէն կապեաց զիշխանըն մեղսասէր,
Րամիկ զաւրացըն փախըստեամբ տագնապէին:

Ցընծայ այսաւր, բերկրի Ադամ նահապետաւքն,
Ցաւղ քաղցրութեան հեղու հոգւոցն, որ ի դըժոխս:

Ւիւծեալ բարձաւ չար թըշնամին անդընդասոյզ,
Ւիւթիւ Հոգւոյն մարդիկ յերկինս փոխադրեցան:

Փառաւորեմըք, Տէր Յիսուս, զքո քաջութիւնդ,
Փառաւք վանեալ ըզթըշնամին կործանեցեր:

Քո զաւրութեամբըդ պահպանեա' զփըրկեալ քո հաւտս,
Քեզ երգելով երկըրպագեմք այժմ յաւիտեանս:

ԼԶբ. ՏԱՂ Ի ՏԷՐ ՆԵՐՍԻՍԷ, ՄԵԾԻ ՈՒՐԲԱԹԻՆ

Անեղ Որդին Հաւր միածին բազկատարած
Այսաւր եկաց ի յատենին մեղաւորաց:

Բարձեալ մարմնով ի խաչն անճառ խոնարհութեամբ,
Բերեալ կամաւ ըզհեռացեալ ազգըս մարդկան:

Գառն անարատ, ածեալ ի սպանդ պատարագի,
Գայ կամաւ Հաւր` առ ի բառնալ զմեղս աշխարհի:

Դատապետք եղեն դըպիրքն առ Պիղատոս,
Դատաստանաւ բառնալ ի խաչ բողոքէին:

Եկըն եհաս վախճան մահու նախաստեղծին,
Եւ ցուրտ եւ պարզ աւր մի յայտնի Տեառն Աստուծոյ

Զէլի էլին Տէր գըթութեանց տայր ի խաչին`
Զհաշտութիւն Հաւր խաչահանուացն աղաւթելով.

Էնն էից անպարագիրն յաւիտենից
Երեւեցաւ մեզ ի վախճան ժամանակիս:

Ընդ մեզ Աստուած յայտնեալ, բարձեալ մարմնով ի խաչ`
Ընդդէմ լուսոյ արեգականըն կընքելով:

Թողեալ լըքաւ լոյսն ի ծոցոյ արեգականն,
Թաքոյց յինքեան ըզճառագայթս ի միջաւրեայն:

Ժամն ոչ տիւ էր եւ ոչ գիշեր ՚ստ մարգարէին,
Ժամանեալ գայ Տէր զաւրութեանց ի պատերազմ:

Իշխանութեամբ զհոգին առ Հայր աւանդելով`
Ինքն ի հանդէս մարտի իջեալ ընդդէմ մահու:

Լըւան իշխանք չարին, պակեան ահիւ մեծաւ,
Լըւեալ մահու եւ դըժոխոց` սասանեցան:

Խոր խաւարին սաստէր Յիսուս լուսով խաչին,
Խընդիր առնէր իւր ծառայիցն անդ գերելոց:

Ծանեաւ Ադամ զնըշան գալոյն Տեառն ի դըժոխս,
Ծանր ամաւթով կայր հիացեալ երկիւղագին:

Կարկառ նըմա Յիսուս ըզձեռն իւր բեւեռեալ,
Կոչէր ձեռամբ, քաջալերէր. «Մի' երկընչիր,

Հայեա'ց ի ձեռս, յոտս եւ ի կողս, որ վասըն քո,
Հայեա'ց ի գլուխս բարձեալ զանէծս ի փշոց երկրի:

Ձաղկ եղեգան հարին ի գլուխ իմ մեղաւորք,
Ձաղկեալ ապտակ եւ թուք ի դէմս ինձ մատուցին:

Ղեղի ետուն ինձ կերակուր ընդ քացախոյ.
Ղեղւոյ մեղաց քոց փոխանակ, որ ի դրախտին:

Ճանապարհաւ մահու ընդ քեզ հետեւեցի,
Ճանապարհիս կենաց ընդ իս եկ յարութեամբ:

Մաքուր հոգիք սըրբոց, եւ ձեզ մեծ աւետիս,
Մատիք տեսէք մարմնով եկեալ` ում ցանկայիք:

Յառաջագոյն գուշակելով զիմ ըզգալուստ
Յայս ահագին խոր խաւարին, ուր էք կապեալ:

Նովին մարմնով, զոր ի Կուսէն եմ ըզգեցեալ,
Նախ ի դըժոխս իջի փըրկել ըզկորուսեալսդե: