Տաղեր

ՏԱՂ ՍՈՒՐԲ ԽԱՉԻՆ, ՏԵԱՌՆ ՆԵՐՍԻՍԻ ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԻ

Միակն ի միոյն յանըսկիզբն Էէն անեղ,
Ծընեալ նոյնաբար անժամանակ Որդին:

Որդին անեղին եղելոց էակ ընդ Հաւր,
Հոգւով ներգործեալ զարարածոց գոյակս:

Գոյակ նախեղակ իննեկի դասուց աննիւթ,
Հոգւոց հրեղինաց Երրորդութեանըն հուպ:

Հուպ իւր տիրական պատկերաւ պատուեալ ըզմարդն
Եդեալ տընկագործ անմահական դրախտին:

Դրախտին Ադենայ ծառ կենաց ի մէջ նըմին,
Դիմակ մահառիթ` մի' ճաշակել պատուէր:

Զպատուիրան լուսոյ խաւարին խաբմամբ թողեալ`
Մերկացաւ զլոյսն անըստուերական փառացն:

Փառաց թագաւորն ի խընդիր ելեալ իւրոյ
Ստեղծեալ պատկերին` ըզնոյն առեալ բնութիւն:

Բնութիւն միացեալ կուսական ծնընդեամբ Բանին,
Ընդ հողեղինիս անյեղապէս գոլով:

Գոլով յաշխարհի հրաշալի ծագմամբ լուսոյն,
Եկեալ կամաւ Հաւր ի կատարումըն գրոց:

Զգիրս մարգարէիցն նախաձայն բարբառ լըցեալ`
Ի խաչ բարձրանալ երկնակառոյց ձեռինն:

Ձեռին Ադամայ փոխանակ ձըգմանն ի ծառն,
Տարածեալ ի սմա զիւր զանարատ բազուկսն:

Բազուկ կարութեան Հաւր աջոյ ձեռինն մարմնով
Կամաւ բեւեռեալ ի կենսունակ փայտին:

***

Փայտըն կենարար քառանկիւն կանգնեալ յերկրի
Քառակողմ ազանց անմահ արկեալ սեղան:

Սեղան Աբրահամին Սահակայ տուեալ փոխան
Խոյ ի յողջակէզ ընդ բանաւոր զենմանն:

Զենեալ ի վերայ քառաթեւ խաչին, անմահ
Գառըն Աստուծոյ` բարձող մեղաց մարդկան:

Զմարդկայինն առ Հայր աւանդեալ զհոգի, որով
Աղաղակելով` Էլի էլի գոչէր:

Գոչմամբ զարհուրեալ սանդարամետիցըն հոյլք,
Սարսեալ սաքրէին յանդընդասոյզ խաւարն:

Խաւար լուսածին միջաւրեայ եհաս ժամու,
Որով լուծանէր զխաւար մեղաց մահուամբ:

Մահուամբ անմահին մահու մեռանէր պատճառ,
Եւ ի մեռելոց յառնէր բնութիւնս անկեալ:

Անկեալ նախահայրն մահաբեր ծառոյն հըպմամբ,
Կանգնէր կենարմատ փայտին մերձեալ ի նմա:

Նըման նոյնակի ի յաւձին հարեալ թունից,
Լուանայր կողածինըն տիգախոց կողիւն:

Կողին դուզնաքեայ շիթք արեան հոսեալ շնորհեաց
Յաւէժ միշտ երգել Երրորդութեանն ըզփառս: