1
ԱՌ
ԱԶԳՆ
ԻՒՐ
ՍԻՐԵԼԻ
Ի
սուգ
եւ
լաց
արդ
մըտի,
Նոր
ողբոց
շաւիղ
գըտի,
Ջան
եդեալ
իմ
ի
մըտի,
Նազելի'
վարդ,
վա'րդ,
Յառաջեմ
զօր
ամենայն:
Դէպ
առ
քեզ
յաճախ
գալով,
Շատ
ու
քիչ
ըսփոփիմ
լալով,
Միշտ
ըզքէն
զըրոյց
տալով,
Նազելի'
վարդ,
վա'րդ,
Ամաչեմ
զօր
ամենայն:
Ըզսուրբ
դէմ
քո
տենչալի,
Երկնայնով
շաղով
ի
լի,
Ցուցանել
ինձ
շեշտակի,
Նազելի'
վարդ,
վա'րդ,
Աղաչեմ
զօր
ամենայն:
Մարտն
էանց,
ապրիլն
եհաս,
Ակն
ունիմ,
թերեւըս,
գաս,
Զի՞
է
քեզ,
զի՞
ոչ
ըզգաս.
Նազելի'
վարդ,
վա'րդ,
Մինչ
գոչեմ
զօր
ամենայն:
Ի
ցաւոց
որքան
փախչիմ,
Այնքան
յաւէտ
ներ
մատչիմ,
Ի
թուփ
քո
թըռչիմ,
թագչիմ.
Նազելի'
վարդ,
վա'րդ,
Հառաչեմ
զօր
ամենայն:
Մօտ
առ
մօտ,
արա'գ,
արագ,
Նըւաղիմ
գերիս
յարակ,
Մինչ
ո'չ
գոյ
կերպ
մի
ճարակ.
Նազելի'
վարդ,
վա'րդ,
Կառաչեմ
զօր
ամենայն:
Սիրով
քով
եղէ
խումար,
Զլացն
արարի
ինձ
տումար,
Արեւոյդ
սիրոյն
համար.
Փութացի'ր,
վա'րդ,
վա'րդ
Ո'չ
հանգչիմ
զօր
ամենայն:
Լուսեղէն.
կամար
վերին,
Դու
իմ
տէր,
ես
քո
գերին,
Աղերսից
բանիցս
թերին.
Նազելի'
վարդ,
վա'րդ,
Ճանաչեմ
զօր
ամենայն:
Ի
ծաղկունս
փառօք
փարթամ,
Կալ
ի
նոյն
առ
տէր
կարդամ,
Ընդ
հողմոց
միշտ
անտարտամ.
Նազելի'
վարդ,
վա'րդ,
Մարտընչիմ
զօր
ամենայն:
Ի
գետոց
յորդ
հոսանաց,
Ի
ծովու
չար
ծըփանաց,
Ի
սաստիկ
հողմոց
հնչմանց.
Նազելի'
վարդ,
վա'րդ,
Երկընչիմ
զօր
ամենայն:
Ի
գեղըս
քո
նայէի,
Բերկրեցայ
մինչ
հայէի,
Բարձրաձայն
զայս
վայէի.
Նազելի'
վարդ,
վա'րդ,
Ո'չ
թագչիմ
զօր
ամենայն: