22
Էնենց
մարթ
կա,
փչես,
տիղում
վեր
կընգնե`
Ղոչաղ
մարթու
ուժն
ու
հալը
կու
փտնե,
Ջիբում
մե
քոռ,
ժանգուտ
դանակ
չիս
գտնի`
Խորասանու
սուր
խանջալը
կու
փտնե:
Մարթ
էլ
կա,
վուր
չունե
օջախ
ու
բինա,
Մութը
նընգնի
չի
իմանա
ուր
գընա.
Հնդու
խուրմեն
կը
գիդենա
կաղին
ա`
Բաղ
մտնելիս,
հասած
բալը
կու
փտնե:
Մե
ուրիշն
էլ
ծով
կու
մտնե
նավի
պես,
Գորտըն
աչկին
կերեւա
աժդահի
պես.
Մարթ
էլ
կա,
վուր
չոլում
թրչված
հավի
պես`
Իրենց
տանը
Ռոստոմ-Զալին
կու
փտնե:
Չոբանըն
ի՞նչ
կոնե
ալմաս-ջավահիր,
Ուրախ
կուլի`
միշտ
ունենա
նուր
պանիր.
Բալիշը
քար,
միչկին
կապած
մի
քանդիր`
Բեքտաբեգի
քիրման-շալը
կու
փտնե:
Խոզըն
ի՞նչպես
կանա
ծառը
բացրանա.
Էս
աշխարում
չար
մարթ
պիտի
չմնա.
Սայաթ-Նովեն
յիփոր
մեջլիս
կու
գնա,
Քեֆ
կու
սիրե`
ղալմաղալը
կու
փտնե: