Պատմութիւն

Եւ եղեւ իբրեւ մերձեցաւ աւթիւ միով ի դուռն արքունի՝ հրաման տայ արքայ ամենայն նախարարացն եւ զաւրաց իւրոց ելանել ընդ առաջ նորա, եւ աւժանդակացն հրամայէ նժոյգ տանել ընդ առաջ նորա յախոռէ արքունի՝ արքունական կազմուածով. եւ երթեալ մեծաւ շքով եւ փառաւք յանդիման եղեւ թագաւորին:

Իսկ նորա տեսեալ խնդութեամբ ընկալաւ զնա, եւ ձգեաց առ նա զձեռն իւր. եւ նորա համբուրեալ զձեռն նորա՝ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց: Յայնժամ ասէ ցնա արքայ. «Միամտութեամբ վաստակեցար, եւ մեք աւելի գոհ եմք զքէն. եւ արդ՝ յայսմհետէ աւելի մի՛ լինի աշխատ ելանել ի պատերազմն, այլ կա՛ց աստէն /513բ/ մերձակայ, ա՛ռ, կե՛ր եւ ա՛րբ, եւ ուրախութեան մերում պարապեա՛: Եւ էր նա երրորդ նախարար ի տաճարի թագաւորութեանն Խոսրովայ արքայի, եւ կացեալ ժամանակս սակաւս՝ վախճանեցաւ յամի ԻԸ–երորդի թագաւորութեանն նորա: Իսկ զմարմին նորա մեռեալ՝ տարան ի Հայաստան երկիր ի բնիկ հանգստարանսն, եւ եդին ի տապանի ի գիւղն Դարիւնս, որ է ի Գոգովիտ գաւառի:

. . . . .

Ապա ապստամբեալ գնացին ի ծառայութիւն Մեծին Խաքանայ արքայի կողմանցն հիւսիսոյ, ի ձեռն ճենաստանն Ճեպետխոյ. ապա գնացեալ յարեւելից յարեւմուտս ընդ կողմանս հիւսիսոյ՝ խառնել ընդ զաւրացն Ճեպետխոյն այնորիկ հրամանաւ թագաւորին իւրեանց Խաքանայ: Եւ ելեալ ընդ Պահակն Ճորայ զաւրաւք բազմութեան՝ գնացին յաւգնականութիւն թագաւորին Յունաց: