Սիրուն
է
վարդն
ի
մէջ
ծաղկանցն
ամենէ,
Վասն
այնորիկ
ամէն
լեզւէ
երանէ,
Զի
հոտն
խիստ
աղւոր
եւ
աննման
է,
Գիտես
թէ
Եդեմա
դրախտին
հոտն
է:
Ինքն
է
կարմիր,
տերեւն
կանաչ
փառաւոր,
Չքնաղ
եւ
եզր .......................................
աւոր
Միթէ
թագու .........................
կամ
թագաւոր
Որ
լցոյց
զաշխարհ
սիրովն
ահաւոր:
Մարգարտապէս
առաւօտուն
շաղ
առնու,
Այլ
առաւել
պայծառ
լինի
՚ւ
ահարկու,
Դէմ
արեւու
լոյսդ
աննման
արեւու,
Բազմեալ
ի
գահ
պատեալ
ի
մէջ
տերեւու:
Է
հրաշազարդ
ճշմարտապէս
սխրալի,
Որ
ի
փշոյն
հանց
գեղեցիկ
վարդ
լինի,
Յոյժ
գերափառ
եւ
պետ
ծաղկալի,
Անուշա....
եցոյն
ցանկալի:
Որպէս
բոլորեալ
լուսին
անօրինակ
՚Ւ
պաղպաջոյն
վայելչագոյն
արուսեակ,
Բայց
սա
հոտովն
այլ
առաւել
գերունակ,
Վա~խ,
հայի~ֆ,
որ
չունի
երկար
ժամանակ:
Նոր
ձայն
առաջ
ածեալ
պիւլպիւլն
սիրով,
Թեւատարած
գայ
իջանէ
գովելով,
Ի
մէջ
այգոյն
շուրջ
գայ
եղենակելով,
Երբ
գտանէ`
փարէ
ըզնա
ասելով.
Դու
իմ
հոգի,
իմ
կեանք
եւ
զօրութիւն,
...................
եւ
անձինս
կենդանութիւն,
Ասեն`
Գթա
պարոնտիրին
Նւաղեցայ
կարօտուն
քո
ի
սիրուն,
Տիւ
եւ
գիշեր
բնաւ
չի
գայ
աչքս
քուն:
Պանծամ
ի
քեւ
ի
դէմ
թռչնոց
ամէնի,
Որ
եւ
ունիմ
ես
հանց
աղւոր
սիրելի,
Ահա
ես
աստանոր
կարօտոյս
հասի,
Խամ
չէ,
թէ
մեռանիմ,
ա'յ
իմ
նազելի:
Րամ-րամ
եղեալ
թռչունքն
ի
նա
հայէին,
Քանզի
գոչէր
խիստ
քաղցրաձայն
եւ
յոյժգին,
Ամենեքեան
վարդին .....
՚ւ
ստեղծողին,
...........................................
երկրպագէին:
Իմ
սիրելիք,
սա
է
բուրաստանաց
զարդն,
Բայց
թառամի,
թափի
փութով
հայիֆ
վարդն,
Երբ
զարեգակն
գայ
երկնից
ակնթարթին,
Յայն
վարդն
թափելով
խրատէ
զմարդն:
Եկի,
ասի,
փութով
ահա
կեանքս
անցաւ,
Գնալոց
էք
եւ
դուք
այսմ
օրինակաւ,
Խրըմպէյի
որդի,
տե'ս
զինչ
ասացաւ,
Ձգէ
կօշիկ
կարելն,
ահա
մահ
հասաւ: