[Դ]
ԹԱԳԱՒՈՐՆ
ՍԱՐԱՅՆ
Այլ
եւ
կայր
Սա
Մարքոյին
առջեւն
մեծ
մօյտան.
եւ
ներքեւն
ծով.
եւ
ձախ
դիհն
թագաւորին
սարայըն
է՝
յոյժ
զարմանաշէն,
յոքնաբեղուն
[1]
եւ
բազմայարկ.
եւ
իւր
նստած
տունն
զուտր
ոսկ[ւ]ով
ծեփած
է,
վարախով
եւ
լաճվարթով.
ազնիւ
արվեստ
եւ
բան
անցուցած,
եւ
նախաշ.
այլ
եւ
մէրմէռէ
շինած
ազգի
ազգի
կենդանիք,
գազանք
եւ
անասունք։
Եւ
սարային
[2]
դուռն
շէմն
վերն
եւ
բարաւորքն
խիստ
աննման
եւ
զարմանալի.
ոչ
գրով,
ոչ
լեզուաւ
մարդ
չի
կարէ
պատմել։
Եւ
ի
վերայ
դռան
սպիտակ
մէրմէռէ
իբրեւ
զկենդանի
զուգած
էր
կոյս
մի
գեղեցիկ,
որ
ունէր
թագ
ի
գլուխն
ընդելուզեալ
մարգարտով
եւ
ակամբք
մեծագնով.
եւ
ունէր
յաջ
ձեռն
սուր
երկսայրի
մերկ.
եւ
ի
ձախն
կշիռք.
եւ
էր
գրեալ
թէ
թագն
թագաւորութիւնս
նշանակէ
եւ
կոյսն՝
զկուսութիւն
քաղաքիս
նշանակէ,
որ
ի
սկզբանէ
մինչեւ
ցայսօր
ոչ
անկաւ
ընդ
ձեռամբք
ումեք
եւ
ոչ
տիրեաց
ոք
սմա
եւ
ոչ
ծառայեաց
այլում
եւ
ոչ
ոք
ի
թշնամեաց
տիրեաց
կամ
գերեաց.
այլ
մնաց
անյաղթ
եւ
անխախտ
որպէս
զկոյս
աղջիկ։
Իսկ
կշիռն
զարդարութիւն
նշանակէ,
որպէս
եւ
ի
գիրս
ամենայն
ուրեք
[3]
զարդար
դատաստանն
[4]
ցուցանէ։
Իսկ
սուրն
մերկ
զբարկութիւնն
Աստուծոյ
ըստ
Պօղոսի.
Զի
թէ
զրկէք
զմիմիանս
եւ
անիրաւիք
եւ
չլինիք
որպէս
զմէտս
կշռոց,
նա
սուրս
այս
մաշեսցէ
զձեզ։
Վասն
որոյ
տեսեալ
զահագին
սուրս
պատրաստ
կացիք։
Եւ
կայր
հանդէպ
սարային
տառապխանա
մի
ամուր
որպէս
բերթ,
զարմանաշէն,
որ
չկայ
[յ]արարածս
նման
նմա։
Եւ
դռան
երկու
կողմն
դրսէ
շինած
էր
երկու
մեծ
եւ
անճոռնի
ծովային
մարդիք
ի
մարմարէ,
մերկ
եւ
խայտառակ.
եւ
ունէր
մինն
ի
ձեռն
հաստ
բիր
մի
եւ
միւսն
մեծ
քար.
եւ
թէ
ոք
կամէր
ի
ներսն
մտանել՝
կարծէր
թէ
կամին
հարկանել։
Եւ
տառապխանին
վերեւն
զուգած
էր
մարմարէ
զշինօղ
վարդապետն
ու
զիւր
բանվոր[ն]ին.
եւ
ամէնին
ձեռն
հանգանակ
բան
մի,
զոր
ոչ
կարեմ
գրել
մի
ըստ
միոջէ։
Եւ
մերձ
ծովուն
ի
մօյտանն
կայր
երկու
մեծ
սիւն
մերմէրէ.
մէկին
վ[ե]րայ
սուրբն
Գեւորգ
ձիով
եւ
գեղարդով.
եւ
վիշապն
թափած
ու
պղնձէ.
եւ
միւս
սեանն
վ[ե]րայ
ահագնատեսիլ
վիշապ
մի։
Եւ
Սա
Մարքոյին
յանկիւն
մի,
ուր
մարդիք
միզեն,
կազմած
էր
կուտն,
եւ
ֆռանկ
մի
խոզ
դնէր
ի
շալակն
[5].
իսկ
փախչելն
սարըղն
ծռել
էր
եւ
քէլ
գլուխն
բացվել,
բորբոսն
կ՚երեւէր.
եկել
խոզն
քիթն,
զականջն
կրծել
էր.
եւ
ամէնք
գային
ի
վերայ
գլուխն
միզէին։
