Ուղեգրութիւն

[1]            Սէբաստիայ

[2]            աւախ

[3]            բարէլի

[4]            կարաքն

[5]            յայժմ

[6]            Սա է անշուշտ «Մելքիսէթ եպ. Սեբաստացի», որ 1602- ին փրկանաւորած եւ նորոգած է Էջմ. 1875 Նարեկը։ Յիշատակագրութեան մէջ կը կարդամ տողերս ( թղ. 229 բ). «Զի յայսմ ժամանակի… ել ժանտաբարոյ եւ պիւղծ թիւնաւոր մի տաճիկ Ղարայ Ազիճի անուն, ի հիւսոոսու (ա՛յսպէս) կողմանէ եւ եկն ի վերայ Սեփաստիա քաղաքին. եւ տէրն Սեփաստիու բերթին Մահմատ փաշան դեռ մանուկ գոլով երկեաւ ի նմանէ եւ ղօղեցաւ բազում եւ անթիւ հեծելաւք ի մէջ բերդին. եւ ամրացան ինքեանքն եւ մատնեցաւ քաղաքն եւ երկիրն մարդով եւ անասնով, ընչուքն եւ ապրանաւքն ի ձեռն արեանարբու գազանին, որ անխնայ կոտորեաց բազում քրիստոնեայս. եւ զմանկունս նոցա գերի տարեալ՝ հանդերձիւք զարդարէին եւ ի սուրբ հաւատոցն մերկ արարին։ Եւ բազում աւուրս նստեալ յեզր քաղաքին այրեաց եւ աւերեաց զգեղեցկաշէն քաղաքն եւ զաւանքն, մինչ զի ամայի մնաց Սեբաստիայ թեմովն եւ վիճակովն բազում ժամանակս։ Բայց գոհանամք զԱստուծոյ, զի յետ սակաւ ժամանակի եղեւ կրկին խաղաղութիւն, որ ցրուեալ եւ ճապաղեալ ժողովուրդն հաւաքեցաւ ի թվին ՌԾԳ. ապա զմէկ սոմար հացն ի հազար աւթմանի կերաք. փա՜ռք Աստուծոյ»։

[7]            պինկկօլն

[8]            մտէր

[9]            Այս շրջանին Ս. Նշանի առաջնորդն էր Անդրէաս արքեպիսկոպոս։ Սարգիս գրիչ 1615- ին կ՚օրինակէ ի խնդրոյ «գրասէր Բաղդասարի» Տաթեւացւոյ Քարոզագիրքը «ի Սէբաստիա ի գիւղն որ կոչի Դա՜հուռայ» եւ կը խնդրէ յիշել «եւս առաւել զԱնդրէաս արքեպիսկոպոսն, որ պահեաց զԿարապետ աշակերտն ի քովն ի սուրբ Նշան, կերկրեց ու մխիթարեց, որ մինչեւ աւարտումն գրոյս» ( ձեռ. Երեւանի Պետ. թանգարանի, հ. 973)։