[ԺԷ]
ԱՐՄԱՒԵՆԻՔ,
ՏՈՒՐՔ
Եւ
որպէս
առ
մեզ
համբաւեն
թէ
ֆլան
մարդ
հազար
ղուռուշ
ունի,
ֆլան
երկու
հազար.
եւ
նոքա
խուրմայով
պարծին,
թէ
ան
արապն
[1]
հարիւր
արմաւենի
ծառ
ունի
եւ
միւսն
երկու
հարիւր
եւ
կամ
իրեք
հարիւր.
զի
բազում
շահաւէտ
է
ծառն.
եւ
ոչինչ
բաց
չթողուն.
զպտուղն
ծախեն,
զկորիզն
այրեն,
եղն
հանեն.
եաբրախէն
[2]
սէբէթ
հիւսեն.
զկեղեւն
ծեծեն
զի
մզմզուկ
է,
եւ
անտի
պարան
օլօրեն՝
բարակ
եւ
հաստ.
իսկ
զփայտն
ի
շինուածս
տանն,
քանզի
անփուտ
[3]
է
եւ
ամուր.
եւ
այսպէս
ինչ
եւ
ունի
խուրմի
ծառն
ի
պէտք
եւ
ի
շահ
է.
եւ
ինքն
է
կանաչ
եւ
անթառամ
եւ
բարձր.
զոր
եւ
Դաւիթ
հիանայր
եւ
փափագմամբ
զարդարսն
արմաւենեաց
[4]
նմանեցուցանէր՝
ասելով.
Արդարքն
որպէս
զարմաւենիս
ծաղկեսցին։
Եւ
հարցաք
թէ
զինչ
խազնայ
կու
տան
թագաւորին.
ասին
մեզ
եթէ
ԺԸ
տարպայ
ՃՌ
շէրիֆի
ոսկի.
եւ
զայն
իրեք
բաժին
է
արած.
զՃՌ
խօնթքէրին.
զՃՌ
Մսըրխուլին,
զՃՌ
Մէքի
օրդուին.
զի
Մըսրայ
[5]
խուլն
եւ
Շամայ
[6]
կ՚իշվին.
եւ
կտրուկ
է
եւ
անուանի.
եւ
կան
աւելի
քան
զԺԵՌ,
ամէնն
ճէնգիք
[7]
են
եւ
մզրախչիք.
լայն
եւ
երկայն
չախչիր
կու
հագնին,
կարմիր
սքառլաթէ։
Եւ
մեք
վասն
այն
յամեցաք
ի
Մսըր,
զէրա
դժար
եւ
ահուտ
էր
ճանապարհն.
տէկմա
քարվան
չերթար
յահէն
Արապկաց։
Եւ
ասին
մեզ
թէ
խազնայ
գնայ.
զէրա
ծովով
կու
վախէ
Ֆռանկաց,
ցամաքով
գնայ։
Եւ
մեք
ուրախացաք։