[Դ]
Ս.
ՅԱՐՈՒԹԻՒՆ
Բայց
ես
զայն
ծանուցից
ձեզ՝
զկարգաց,
զշինութեանց
[1]
եւ
զեկեղեցականաց,
եւ
զպայծառութիւնն,
զոր
ինչ
լուայ
եւ
զոր
ինչ
տեսի՝
պատմեմ
ձեզ։
Եւ
ի
մէջ
Յարութեանն
[2]
է
Խուպա
մի
փոքրիկ
որպէս
մատուռ.
զի
Յարութիւնն
մեծ
է
քան
զԱյա
Սօֆիայ.
եւ
ի
գլուխն
արճիճ.
եւ
ասին
թէ
յառաջն
ոսկի
էր,
բայց
անօրէնքն
առել
են
ի
վրայէն.
եւ
մտաք
ի
ներս
ուր
սուրբ
եւ
կենսաբուխ
գերեզմանն
է
Յիսուսի
Քրիստոսի.
եւ
կային
կախ
ԺԲ
կանթեղք
մեծամեծք
արծթէ.
որ
եւ
ահ
կալաւ
զմեզ.
եւ
անկեալ
ի
վերայ
երեսաց
մերոց
լալով
եւ
խնդալով.
զի
առաւել
խնդութեանցն
հետեւի
արտօսր.
եւ
երկրպագելոյ
եւ
համբուրելոյ
ոչ
դադարէաք.
զի
քաղցրացան
շրթունք
մեր
քան
զմեղր
[3]
ի
համեղ
եւ
յախորժ
յանգին
ճուհարէն.
զի
որչափ
համբուրէաք
առաւել
յօժարէաք
եւ
ըղձայաք
[4]
եւ
սիրովն
ոչ
յագէաք.
որ
ցանկալի
է
եւ
պատվական
քան
զոսկի
եւ
զականս
պատվականս.
եւ
չկայ
աշխարհ
ինչ
որ
արժէ
զնա,
զի
կեանք
է
ամենեցուն
սուրբ
Գերեզման
Փրկչին.
մինչեւ
ոմանց
թմրիլ
եւ
զմայլիլ
ազնիւ
հոտոյն.
որպէս
երբեմն
ի
վերնատուն
դասք
առաքելոց։
Եւ
այնպէս
ցանկալի
էր
եւ
տենչալի
վայրքն
[5],
զի
ոչ
կամէր
հեռանալ
մարդ
ի
տեղ[ւ]ոջէն,
այլ
միշտ
եւ
հանապազ
ծառայել
եւ
սպասաւորել,
որպէս
ի
լեառն
Թափօր
այլակերպութեան
օրն
ոչ
կամէին
(առաքեալքն)
մեկնիլ,
այլ
աղաչէին
զՏէրն
ասելով.
Արասցուք
երիս
տաղաւարս.
նոյնպէս
եւ
աստ
մտեալքն
այլ
ոչ
կամէին
ի
դուրս
գնալ։
Իսկ
բազմամբոխ
ժողովուրդն
որ
կային
եւ
սպասէին
մեծաւ
բաղձմամբ
եւ
ըղձիւ՝
որպէս
փեսայ
հարսին,
եւ
կամ
ոք
սիրեցեալ
հեռաւորին։
Եւ
տեսեալ
զյամելն
[6]
մեր
անդր՝
մտեալ
ի
ներս
քարշէին
ի
դուրս
մինչ
զի
զօձիս
եւ
զթեզանիս
պատառէին
եւ
զմօրուս
ճողէին
եւ
զերեսս
վիրաւորէին.
եւ
ոչ
կարէին
շարժել.
զի
բոլոր
անձամբ
անկեալ
ջերմ
եւ
անյագ
[7]
սիրով՝
կալեալ
երկոսին
ձեռօք
զկենսաբուխ
սուրբ
գերեզմանն,
որպէս
ոք
ծարաւի
եւ
պասքեալ
յաղբերս
ջուրց,
կամ
սովալլուկ
ոք
հաց
գտեալ։
Իսկ
որք
մեծ
սէր
եւ
փափագ
ունէին
աղաղակէին.
Աստ
բնակեցայց,
աստ
կեցից
եւ
աստի
ոչ
մեկնեցայց
մինչեւ
ի
մահ։
Ապա
գան
եասախչիք
եւ
հարազանօք
հազիւ
հանեն
ի
դուրս
հարկանելով.
ասեն.
Ելէք
ի
դուրս,
զի
եւ
այլք
մասնակից
լիցին,
զի
վասն
ամենեցուն
է
նա
եւ
ոչ
ձեզ
միայն։
Եւ
աղօթեալ
մեղաց
թաղութիւն
խնդրեցաք
մեզ
եւ
մեր
ծնողաց
եւ
երախտաւորաց
եւ
ամենայն
քրիստոնէից։
Եւ
լալով
գոռալով
մեկնեցաք
ի
սուրբ
գերեզմանէն՝
որպէս
գառն
ի
[8]
մաքեաց։
Եւ
զկնի
մեր
մտանէին
այլք,
դաս
դաս։
Եւ
մատուռն
փոքր
էր,
տասն
հոգի
հազիւ
մէկնէր։
