[Թ]
ԱՅՑ
Ի
ՅՈՐԴԱՆԱՆ
Եւ
աւագ
երկուշաբթին
մարդ
կու
գայ
պարոնէն,
թէ
վա՛յ
այն
մարդուն
ով
չգնայ
հետ
պարոնին
ի
Յորդանան.
զի
երկու
ղուռուշ
կ՚առնու
մարդագլուխ։
Եւ
միաբանեալ
ամենեքին՝
արք
եւ
կանայք,
ծերք
եւ
տղայք,
կարգաւորք
եւ
աշխարհականք,
ոմանք
իշով,
այլք
ձիովք,
այլք
[1]
հետիոտս.
եւ
իրիկունն
հասանեն
Սէյտի
Մուսան,
որ
Խաբշիկ
Մովսէս
ճգնէր։
Եւ
անդ
կայ
քարէ
այր
մի
եւ
մէտրասա
մի.
եւ
հոր
մի
հոտած
ջրով.
անդր
իջաք։
Եւ
քանզի
մեծ
շող
էր՝
տապեցաք
զօրն
ի
բուն
սաստիկ
տապոյ
արեգական.
եւ
սախիքն
ջուր
ածէին
թասով
երկու-երկու
մանղր,
զի
Արապիստան
ամէն
մանղր
կ՚անցնի.
եւ
մեք
ջուրն
գնէաք,
ըմպէաք
եւ
առաւել
ծարաւէաք
եւ
պապակէաք,
մինչեւ
ցամաքեցան
քիմք
մեր
եւ
լեզուք
չորացան,
զի
ջուրն
դառն
էր
եւ
աղի։
Անդ
տեսաք
Սոդոմայ
երկիրն,
որ
քարինք
իբրեւ
զփայտ
կ՚այրէին
եւ
կերակուր
կ՚էփէին.
եւ
էրածն
սեւանայր,
իբրեւ
զգործելի
դառնայր։
Անդ
[2]
տեսաք
եւ
զԾովն
անիծած,
յորմէ
դեռ
ծուխ
ելանէր
եւ
գարշ
հոտ։
Այլ
եւ
(տեսաք)
քաղաքն
Երիքովի.
եւ
իջեւանք
կալաք
ի
Բեթփագէ
[3]
եւ
ի
Բեթանիայ,
ուր
Տէրն
զՂազարոս
յարոյց.
մտեալ
աղօթեցաք։
Եւ
այլ
յոլով
[4]
ուխտաւորաց
հանդիպեալ՝
երկրորդ
օրն
հասաք
ի
Յորդանան
գետ։
Եւ
մերձ
գետին
էր
Փորձութեան
լեառն
եւ
վանքն
Յովհաննու,
ուր
աղօթէր,
եւ
տեղն
ուր
մկրտէր
եւ
առջին
վանքն
եւ
այլ
տեղիք
բազում
անապատաւորաց։
Եւ
գետն
էր
մեծ
եւ
սրընթաց
[5],
եւ
զայն
որպէս
Խօթինու.
եւ
սփռեալ
ընդ
գետովն
մերկացաք
եւ
անկաք
ի
ջուրն,
որք
լօղ
գիտէաք.
իսկ
այլք
կալեալ
զծայրից
ծառոցն
եւ
յեզերս
լուացեալք.
եւ
այլք
պարան
կապեալ
միջովք.
եւ
ծերք
թասով
ջուր
առեալ
եւ
գլուխս
լուացեալ.
բայց
երկու
հոգի
տարաւ
գետն
վասն
արագութեան
[6]
եւ
հողոյն
տղմութեան։
Եւ
փութացուցանէր
զմեզ
պարոնն
վասն
Ասի
Արապնուն,
զի
մի
ասպատակեսցեն
զմեզ.
եւ
զի
մի
արեգակն
բարձրասցի
եւ
ցօղն
տապէ։
Զի
թէպէտ
ամենայն
արապ
գող
է
եւ
աւազակ,
բայց
Ասին
[7]
հէմ
թալնէ,
հէմ
գերեցնէ։
Զոր
անտի
մէկ
օրն
հասաք
ի
ձորամէջ
մի,
որ
երկու
կողմանց
լեառն
էր.
եւ
միջովն
նեղ
ճանապարհ։
Եւ
ի
գլուխ
անցից
եհար
պարոնն
զխորանն,
որ
ունէր
ԲՃ
ձիաւոր,
եարահով
եասախով.
զի
առանց
պարոնի
ո՞վ
կ՚իշխէր
քաղքէն
դուրս
գնալ։
Անդ
սկսան
ժողվել
ղաֆար՝
մարդագլուխ
երկու
ղուռուշ
ու
կէս.
ով
որ
ունէր՝
ծեծէին,
վիրաւորէին.
այլ
եւ
վա՜ր
առեալ՝
Ծ.
Կ.
չաբրազ
զարնէին
տապանն.
վա՜յ
զիս։
Եւ
օրն
սկսաւ
[8]
տարաժամել
եւ
մարդիկն
ի
շողոյն
թալկացեալք
լինէին.
եւ
փախչելոյ
ճար
չկայր.
զի
յամենայն
կողմանց
անցս
ճանապարհին
կալեալ
էին։
Ապա
քահանայք
եւ
տօլվաթաւորք
մէջ
մտան,
բարեխօս
եղեն
պարոնին
վասն
աղքատաց
եւ
չքաւորաց,
որ
կէս
կէս
ղուռուշ
տվին.
այլոցն
մէկ
մէկ
ուռուպ
էառ.
ապա
եթող
զմեզ։
Ապա
վեց
հոգի
մեռաւ
անդ
վասն
դժուարութեան
ճանապարհին
եւ
քարուտ
լինելոյն.
եւ
մի
վասն
սաստիկ
շողոյն.
եւ
մի
վասն
պասկման
եւ
ծարաւման.
եւ
բերեալ
թաղեցաք
ի
ջառներն.
եւ
էր
մինն
քահանայ
ծերունի։
