ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Եւ թէ անհանգստութիւն լինի ի յայրուկնաց մէջ, եւ վասն խորթերոյ լինի պատճառն՝ նա պատեհ է, որ թէ պոմնով չլինի շալկել այրիկն զխորթերն՝ ի մաւր առնուլն, նա տան զխորթերն ի յազգն, որ հանգչին։

Ապա թէ ի յայրկանն գէշ բարուցն լինի, նա հայնց տուգնէն զայրիկն, թէ զիր կնիկն անպատեհ ծեծէ կամ քշտէ, զէդ երբ զաւտար կին ծեծէ՝ նա ծեծեն ու զնդանեն։ Եւ թէ չըղորդի, նա բաժնեն իրաւնաւք, որ ի յայր պեղծն չերթայ՝ եւ ի մահն՝ որ երկուքն մեռնի։ Եւ ինքն, որ ծուռն է եւ պեղծ, նա զամէնն կորսնէ եւ մէկայլն առնու։