ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Կու հրամայէ աւրէնքս դատաւորաց եւ համաւրէն ունաւղաց աշխարհի, որ զայնոց՝ որ ի հաւրէ յորդիք կամ ազգաւ գոդի կամ պիսակ՝ կամ պեղծ բորոտութիւն ուննան՝ նա զայնպիսեացն խափնեցնեն զխնամութիւնն, որ ոչ առնուն եւ ոչ տան իրենց բնաւ կին. զի թէպէտ եւ բժիշկքն ի պատահմանէ ասեն փոխիլ, բայց ի սերմէ է ճշմարիտն, ու չպիտի զառողջ սերմն՝ որ ի հաւրէ լինի մնացել՝ ի յախտաժէտն խառնել եւ աւերել զմարդկութեանն ազգս։ Եւ ոք զայնոք ի շենամէջ պարտ է թողուլ բնաւ, այլ ի յետ՝ յիւրեանց սահմանած բնակութեանն։