Ի
թուին
Հայոց
ՇԻԳ
[523=1074]
գնաց
տէր
Գրիգորիս
ի
Կոստանդինուպօլիս,
եւ
հաստատեաց
զորս
եգիտ
անդ
Հայս,
եւ
անտի
գնաց
ի
Հռոմ,
եւ
անտի
եկն
յԵգիպտոս
եւ
շրջէր
ընդ
անապատսն
ուր
միայնացեալ
ճգնէին
սուրբ
հարքն։
Իսկ
թագաւորն
Եգիպտոսի
ընկալեալ
զնա
փառաւորէր,
եւ
որպէս
հրեշտակ
Աստուծոյ
համարէր
եկեալ
առ
նա,
եւ
ոչ
տայր
նմա
թոյլ
ելանել
յաշխարհէն
իւրոյ,
եւ
խոստանայր
նմա
/52ա/
բազմացուցանել
անտ
զազգն
Հայոց
իբրեւ
ԼՌ-աց
[30.
000]։
Եւ
տէր
Գրիգորիս
ձեռնադրեաց
կաթողիկոս
Եգիպտոսի
զտէր
Գրիգոր
քուերորդին
իւր,
որ
մարմնով
եւ
հոգւով
զարդարեալ
էր
գեղեցկութեամբ.
եւ
ինքն
եկն
յաշխարհն
Հայոց
զի
մայրն
կենդանի
էր։
Եւ
եղեւ
յորժամ
թագաւորեաց
Յունաց
Միխայլն,
որդին
Տուկծին,
եղեւ
այր
բարի
եւ
ողորմած
եւ
աստուածասէր,
նմանեալ
առաջին
թագաւորացն.
եւ
հրամանաւ
իւրով
զարկաւ
դահեկան
եւ
տարածեցաւ
ընդ
աշխարհ.
եւ
եկաց
թագաւոր
ըստ
կամացն
Աստուծոյ
ամս
Դ։
Եւ
թագուհին
ատէր
զնա
յաղագս
սուրբ
վարուցն
իւր,
զի
պարկեշտ
էր
վասն
ցանկական
կարեացն,
եւ
թագուհին
տռփացեալ
յիշխան
մի
որոյ
կոչէր
Վօտիանատ,
եւ
յարուցանէր
զնա
ի
վերայ
Միխայլին,
եւ
զամենայն
Կոստանդինուպօլիս։
Եւ
Միխայլն
ոչ
ինչ
հակառակեցաւ
նոցա,
բայց
յայտնապէս
անէծ
զթագուհին.
եւ
թողեալ
Միխայլին
զթագաւորութիւնն
գնաց
կրօնաւորեցաւ
ի
վանս
ճգնաւորաց,
/52բ/
որում
ի
վաղուց
հետէ
ցանկայր
եւ
եհաս
ի
փափագն
իւր։
