Ի
թուին
ՇԼ
[530=1081]
յարուցեալ
արքեպիսկոպոսն
Շիրականն
Անոյ,
տէր
Բարսեղ,
գնաց
ի
գաւառն
Աղուանից
Լօրէ,
առ
թագաւորն
Հայոց
Գորգէ,
որդի
Անհողէ
Դաւթի,
որդւոյ
Գագկայ,
եւ
խնդրէր
առնուլ
զձեռնադրութիւն
կաթողիկոսութեան
Հայոց.
եւ
/55բ/
հրամայեաց
տէր
Ստեփանոս
եւ
թագաւորն,
եւ
արարին
ժողով
բազում
եպիսկոպոսաց
եւ
ձեռնադրեցին
զտէր
Բարսեղ
կաթողիկոս
Հայոց,
եւ
եղեւ
ուրախութիւն
մեծ։
Ի
սոյն
ամի
ամիրայ
ոմն
ի
Պարսից,
գայր
բազում
զօրաւ
մինչեւ
յՈւռհա,
եւ
արար
աւերումն
ի
տեղիս
տեղիս.
եւ
պատահեցան
նմա
ի
քրիստոնէից
մօտ
ի
Սամուսատ,
եւ
յաղթեալ
նոցա
արարին
փախստեայ։
Եւ
ի
գնալն
գերէին
ուր
գտանէին,
մինչեւ
ի
Խառան։
Եւ
անտ
պատահեաց
նոցա
ամիրայ
մի
Արապ,
անկաւ
ի
վերայ
նոցա
եւ
արար
զնոսա
փախստական,
եւ
դարձոյց
զամենայն
առ
եւ
զաւար
եւ
զծառայ։