Ի
թուին
ՇԾԷ
[557=1108]
քինախնդիր
լեալ
Գող
Վասլին
այլազգիքն,
եւ
ժողովեցան
իբրեւ
արս
ԷՌ
[7000]
եւ
յաւուրս
հնձոցն
հասին
ի
վերայ,
եւ
սուր
ի
վերայ
եդեալ
կոտորեցին
զհնձողսն,
եւ
բազում
գերութեամբ
իջին
ի
վերայ
բերդին
որ
կոչի
Հարթան։
Եւ
իբրեւ
լուաւ
զայս
Գող
Վասիլն՝
պատրաստեցաւ
զօրօք
ի
պատերազմ
ԵՃ
[500]
ձիաւորով,
եւ
Ռ
հետեւակով։
Եւ
արիաբար
մարտեան
զօրքն
Հայոց
եւ
քաջապէս
մղէին
զբանակս
այլազգեացն,
եւ
զմիմեանս
յորդորէին
անպարտելի
զօրականքն
Քրիստոսի,
Պետրոս
քեռի
Գող
Վասլին,
եւ
Տղայ
Վասիլն,
յազատ
ազգէ
իւրով
գնդիւն,
եւ
Ապլասաթ
եւ
Տիգրան
իւրեանց
զօրօքն
հեղուին
զբարկութիւն
Աստուծոյ
ի
վերայ
այլազգեացն։
Եւ
յաղթեալ
կոտորեցին
զնոսա,
եւ
կալան
զսուլտանն
նոցա,
եւ
բազում
ամիրայս,
եւ
վարեցին
/83բ/
առաջի
իւրեանց
ի
գերութիւն.
եւ
փրկեցան
ամենայն
գերիքն,
եւ
ուրախութեամբ
դարձան
եւ
գոհացան
զՏեառնէ։
Ի
սոյն
ամի
Ճօսլինն
գնեաց
զՊաղտինն
ԼՌ
[30.
000]
դահեկան,
եւ
եկն
առ
իշխանն
Հայոց
Գող
Վասիլն,
եւ
նա
արար
նմա
մեծ
ընդունելութիւն,
եւ
ետ
նմա
պարգեւս
բազումս։
Եւ
արար
Պաղտինն
ժողով
յՌապան
քաղաքն
Գող
Վասլին,
պատերազմել
ընդ
սիր
Տանկրի.
եւ
արարին
Պաղտինն
եւ
Ճօսլինն
գործ
անօրէնութեան,
եւ
առաքեցին
առ
ամիրայն
տաճկաց
Ջովլի
եւ
բերին
յօգնութիւն
իւրեանց
ԷՌ
[7000]
ձիաւոր,
եւ
յարուցին
պատերազմ
ընդ
Տանկրի,
վասն
գաւառացն
որ
յափշտակեալ
էր
Տանկրի՝
յորժամ
Ճօսլինն
եւ
Պաղտինն
ի
գերութիւն
կային,
եւ
ոչ
դարձուցանէր
ի
նոսա
յորժամ
ազատեցան։
Եւ
ոչ
միայն
զայս՝
այլ
եւ
կամէր
առնել
զնոսա
իւր
ի
ծառայութիւն,
եւ
նոքա
ոչ
հաւանէին
նմա։
Եւ
եղեւ
ժողով
Վասլին
առ
նոսա
արս
Պ
[800]
եւ
ի
զօրաց
թագաւորին
Յունաց
ի
քաղաքէն
Մսսայ
առաքեալ
բերին
անդ,
եւ
եղեւ
ժողով
բազում.
եւ
յայնժամ
եկն
Տանկրի
Ռ
[1000]
ձիա/84ա/ւորով
եւ
Ս
[2000]
հետեւակով
ընդդէմ
նոցա
ի
սահմանս
Թլպաշրայ.
եւ
մարտեան
պատերազմաւ
ընդ
միմեանս
Պաղտինն
եւ
Տանկրի.
իսկ
զօրքն
Պարսից
կոտորեցին
զհետեւակազօրսն
Տանկրէի
իբրեւ
Յ
[300]
արս։
Եւ
ի
սաստկանալ
պատերազմին՝
յաղթեաց
Տանկրի
Պաղտնին,
եւ
դարձոյց
զնա
ի
փախուստ։
Եւ
դարձաւ
սրտմտութեամբ
ի
վերայ
Ջովլէ,
եւ
կոտորեաց
ի
զօրաց
նորա
արս
Տ
[4000],
եւ
դարձաւ
Տանկրի
մեծաւ
յաղթութեամբ,
եւ
Պաղտինն
անկաւ
ի
բերդն
իւր
Արեւընդայն,
եւ
Ճօսլինն
ի
բերդն
իւր
Թլպաշար։
Իսկ
Ուռհայեցիք
լուեալ
զայս՝
ի
սուգ
մեծ
մտին,
եւ
լուան
թէ
Պաղտինն
մեռաւ
ի
պատերազմին,
եւ
միահամուռ
խորհուրդ
առեալ
քաղաքացիքն
ժողովեցան
առ
Պապիօսն,
ի
Ֆրանգաց
եկեղեցին
սուրբ
Յովհաննէս,
վասն
միաբանութեան,
եւ
երկնչէին
թէ
գուցէ
Տանկրի
գայ,
եւ
տան
զՈւռհա
ի
ձեռս
Ռիջարդին,
եւ
նա
ըստ
սովորութեանն
իւրոյ
յաւեր
դարձուցանէր.
եւ
ասեն
ամենեքեան
ցՊապիօսն
/84բ/
թէ
ձեր
եւ
մեր
պահապանքն
պահեսցեն
զԿլայն
մինչեւ
յայտնեսցի
տէր
քաղաքիս.
եւ
զկնի
աւուր
միոյ
գային
Պաղտինն
եւ
Ճօսլինն
եւ
մտանէին
յՈւռհա.
եւ
լուեալ
զայս՝
զայրացան
յոյժ
եւ
բազմաց
աւերումն
ածին,
եւ
բազում
չարիս
անցուցին
ընդ
քրիստոնեայսն
Պաղտինն
եւ
Ճօսլինն,
որ
եւ
զեպիսկոպոս
քաղաքին
զտէր
Ստեփանոս
տարան
զաչս
հանել,
զորոյ
անմեղութիւն
գիտացեալ
քաղաքացեացն՝
գնեցին
զնա
ԶՌ
[6000]
դահեկան
եւ
ազատեցին.
եւ
այսպէս
անիրաւութեամբ
եւ
թիւր
դատաստանաւ
վարէին
եւ
յափշտակէին
զինչս
անմեղաց,
Հայոց,
Յունաց
եւ
Ասորւոց։
