Տաղեր

Թւին հազար վաթսուն ամի
Եւ չորեք թիւ յաւելորդի,
Քսան եւ հինգն մայիսի,
Օրն էր ուրբաթ մեծի շարժին:

Կայր քահանայ մի կաֆացի,
Աստուածատուր տէր մղտեսի,
Որդիք ունէր խիստ գովելի,
Սօյով, սոփով, հասկը ցօղնի:

Մինն ի յորդոց սորայ ընդրի,
Որ Կարապետ անուն ասի,
Եղեւ դպիր եւ սարկաւագ,
Թեւ եւ թիկունք հօրն իւր լինի:

Թէ՛ ժամ ասել, թէ՛ պատարագ,
Թէ՛ մահ, թէ՛ կեանք ՚ւ ամէն բանի,
Էր հօրն ընկեր եւ օգնական,
Ամէն բանի շուտով հասնի:

Ելաւ գնաց Ազախ քաղաք,
Վասն ապրանաց, նաեւ շահի,
Ի շահուն տեղն զենեցաւ,
Հիւանդ եկաւ ի Կաֆայի:

Եօթն-ութ ամիս հիւանդ կեցաւ
Եւ անկողնի ծառայ եղաւ,
Հանց հալեցաւ եւ մաշեցաւ,
Որ ի մարդոյ կերպէ ելաւ:

Յետոյ մահուամբ վախճանեցաւ,
Փառօք, պատւօք նայ թաղեցաւ,
Ծեր հայր եւ մայր ՚ւ այլ սիրելիքն
Կսկծալով նւազեցան:

Ազախ քաղաք շատ մարդ կերար
Եւ ուտելով չի կշտացար,
Զոմանք ծովու տակն տարար
՚Ւ ոմանց հաւան արար զարար:

Զոմանք ուռուսն առեալ տարաւ,
Ոմանք սրով սպանւեցաւ,
Ոմանց շատ մալ թալանեցաւ
Եւ շատ գերի ծառայ եղաւ:

Ո՛վ Կարապետ, դու գրակարդաց,
Անուանի մէջ կտրճւորաց,
Արդ կապեցաւ ճարտար լեզուդ,
Գրքերդ ամէն անտէր մնաց:

Ո՛վ Կարապետ, քաղցրիկ զաւակ,
Պարծանք ամէն հասարակաց,
Դու զատեցար ի նոցանէ,
Թողեր զամէն ընկերքդ ի լաց:

Ո՛վ Կարապետ, դու գեղեցիկ,
Անուշ զաւակ քո ծնօղաց,
Զմեր ճիկարն խորովեցիր,
Զծնօղքդ արիր միջակոտրած:

Ո՛վ Կարապետ, անունդ օրհնած,
Դու սիրեցար ամէն ազգաց,
Երբ փոխեցար ի յաշխարհէս,
Երկիրս ամէն զքեզ ափսոսաց:

Ո՛վ Կարապետ վաճառական,
Գովեալ ի մէջ կտրճւորաց,
Արգիլեցաւ առ եւ տուր քո,
Ապրանքդ ամէն անտէր մնաց:

Ո՛վ Կարապետ, դու փառաւոր,
Ուժ եւ կարող իմոյն միջաց,
Դու կոտրեցիր զմէջքս եւ զբազուկս,
Արեր զմեզ կիսամեռած:

Ո՛վ Կարապետ, սէնիաթքար
Ի մէջ ամէն փէշաքարաց,
Յէ՞ր արգելաւ ձեռքդ եւ մատունքդ,
Գնաց շնորհքն քո բազկաց,

Ո՛վ Կարապետ, երեւելի
Եւ սիրելի ամէն մարդկաց,
Պակասեցար յեկեղեցուն,
Որ քո տեղիկն պարապ մնաց:

Ո՛վ Կարապետ, դու ժամասէր,
Աստուածասէր եւ մարդասէր,
Ծնօղասէր, աղքատասէր,
Քահանասէ եւ գրասէր:

Ո՛վ Կարապետ, զիս խեղճ արեր,
Զծեր ծնօղքդ ի լաց թողեր,
Զնշանածդ եւ զհագուստդ`
Զդպրի շապիկդ անտէր թողեր:

Տէ՛ր մղտեսի, հին սիրելի,
Լուսոյ եղբայր, հոգոյս հոգի,
Զոր խնդրեցեր, կատարեցի,
Անմեղադիր լե՛ր դու ընձի:

Տէր ստեփանոս դու Թոխաթցի,
Հազար ու վայ, եղուկ քեզի,
Զհայրդ եւ զմայրդ, զերէց եղբայրդ
Մէկ ամսուն մէջն թաղեցիր:

ԶԿարապետին մահն տեսի,
Զսակաւ բանս ի յոտք հանի,
Ձերում եւ մեր ննջեցելոցն,
Հայր մեր յերկինս սուրբ եղիցի: